De Nederlandse wijnbouw is het hobbyisme voorbij. Tijdens de open wijngaarddagen opent een deel van de 150 professionele producenten zaterdag en zondag zijn deuren voor het publiek. Magister Vini (een hogere graad van vinoloog) en wijnjournalist Lars Daniëls vindt dat de kwaliteit in Nederland beter dan ooit is. Een bewering die steun vindt in een groeiend aantal medailles op wijnconcoursen. „Maar het gaat te ver om ons al een wijnland te noemen. In vergelijking met de traditionele landen lopen we nog een stuk achter. Je moet daarbij ook de prijzen in acht nemen. Nederlandse wijn is duur, dat heeft naast schaalniveau ook met grond- en arbeidskosten te maken. Zet een Nederlandse fles van 12 euro naast een Franse en ze zijn onvergelijkbaar. Een enkele uitzondering daargelaten.”

In zijn tijd als wijnhandelaar had Daniëls geen Nederlandse wijnen in zijn assortiment. In de huidige tijd zouden dat er „hooguit enkele” zijn. „Het afgelopen jaar bezocht ik enkele producenten die heel professioneel bezig zijn. Maar je hebt hier nu eenmaal niet het klimaat van Frankrijk of Spanje. Bepaalde zuivere druivenrassen zijn niet geschikt voor Nederland. Tijdens de Keuring van de Lage Landen, een belangrijke wedstrijd, reikten we vrij veel bronzen medailles uit. Terecht, want we produceren veel drinkbare, keurige wijnen. Het aantal gouden medailles was echter zeer beperkt. Serieus goede wijnen zijn er in Nederland niet zo veel. Door een nieuwe opzet van de keuring waren er dit jaar veel meer medailles, maar wat mij betreft zijn die aan inflatie onderhevig.”

Met 42.000 druivenstokken op 10 hectare is De Kleine Schorre een van de grotere wijnboerderijen in Nederland. In Dreischor zijn Johan en zijn vriendin Paula goed voor 70.000 tot 80.000 flessen per jaar. „Wij produceren vooral voor regionale afnemers”, zegt Johan. „We maken alleen witte wijn, die goed smaakt bij vis, oesters en mosselen. Het is niet makkelijk om dit werk in Nederland te doen. Een fles onder de 10 euro kunnen we niet aanbieden. Maar als de wijn goed is, hebben mensen dat ervoor over.”

Ook Van de Velde zou Nederland nog geen wijnland willen noemen. „Dat duurt nog zeker twee generaties. We verbouwen met zijn allen bij elkaar momenteel op 250 hectare. Een land is verplicht om wijnwetgeving te voeren vanaf 1000 hectare, daar zitten we dus nog ver vandaan. Klimaatverandering en innovatie kunnen nog voor verdere ontwikkeling zorgen, maar erg hard zal de groei niet gaan.”