„Aangifte doen heeft geen zin, Duitse politie gelooft christenasielzoeker toch niet”
Het heeft in Duitsland geen enkele zin wanneer christelijke asielzoekers die door moslims in elkaar zijn geslagen, daarvan aangifte doen bij de politie. „Dat levert toch niets op. Het eind van het liedje is dat de christenvluchteling niet geloofd wordt.”
Dat zei de Berlijnse predikant dr. Gottfried Martens van de Zelfstandige Evangelisch-Lutherse Kerk (SELK) in Berlijn, donderdag tegen het Duitse christelijke persbureau Idea. Hij reageert daarmee op de mishandeling maandag van een 23-jarige Afghaanse bekeerling. Die werd in Berlijn afgetuigd door twee mannen, omdat ze aan een ketting om zijn hals een kruis ontdekten.
De gemeente van dr. Martens groeide de afgelopen jaren uit tot een toevluchtsoord voor vluchtelingen. In de kerk werden meer dan 1000 vluchtelingen gedoopt; hoofdzakelijk Iraniërs en Afghanen. Zij vormen het leeuwendeel van het aantal leden van de Drie-eenheidskerk in het Berlijnse stadsdeel Steglitz.
Volgens dr. Martens heeft de gemeente inmiddels kennisgemaakt met de schaduwzijden van het Duitse asielbeleid. De predikant stelt dat er nog regelmatig christenvluchtelingen bij hem aan de deur staan. Soms omdat hun asielaanvraag is afgewezen door het Bundesamt für Migration und Flüchtlinge (BAMF), de Duitse variant van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). Een andere keer omdat ze in een vluchtelingenopvang in elkaar geslagen werden door moslims. Dr. Martens: „We zijn er lang geleden al mee gestopt om daar aangifte van te doen. Dat levert toch niets op. Het eind van het liedje is dat de christenvluchteling niet geloofd wordt.”
De predikant ergert zich er aan dat de zorg voor een goede opvang van vluchtelingen overal in het publieke debat in Duitsland benoemd wordt, „ook door vertegenwoordigers van de twee grootste kerken”, zegt hij, doelend op de Evangelische Kerk in Duitsland en de Rooms-Katholieke Kerk. In de praktijk wordt lang niet altijd de daad bij het woord gevoegd, constateert hij. Als mishandelde vluchtelingen zich bij hem melden, kent hij nog maar één oplossing. „Op zo’n moment halen wij maar weer een matras tevoorschijn, al het andere heeft toch geen zin.”
Dr. Martens citeert uit een bericht dat hij ontving van een tot het christendom bekeerde Iraniër, die in Noorwegen asiel aanvroeg. Hij kon wel veilig terugkeren naar Iran, zo concludeerden de autoriteiten daar, „want hij kon in zijn land van herkomst toch zijn geloof verloochenen?” Dr. Martens: „Nu vraagt hij ons om hulp en verzoekt ons om hem op te nemen. Een vervolgde christen, middenin Europa, wat een krankzinnige situatie.”
Aan de vooravond van de Mars voor het Leven, zaterdag in Berlijn, is dr. Martens kritisch over het ontbreken van het thema abortus in het politieke debat in Duitsland. „Bij degenen die verantwoordelijkheid dragen in ons land, is abortus al lang geen thema meer. Niemand begint er in verkiezingsdebatten over.” Volgens de predikant hebben ongeboren kinderen geen stem om voor zichzelf op te komen, ook niet voor hun eigen recht om te leven. „We wachten op het grootse ingrijpen van God.”
In de herschepping zullen degenen die in het „zogenaamd christelijke Europa” vijandschap hebben ontmoet en zijn afgewezen, ervaren dat al hun tranen worden afgewist, aldus dr. Martens. „Voor Jezus Christus moeten zich dan allen verantwoorden „ook hen die hier hun christelijke geloof hebben afgezworen” en „die uit lafheid en onverschilligheid gezwegen hebben bij het doden van zoveel ongeboren kinderen in ons land.”