Niets leek er tien jaar geleden op dat John van Vessem in de banketbakkerij terecht zou komen. De zeevaartschool blijkt echter niet de juiste plek voor de toekomstige ondernemer. Na een aantal omzwervingen vindt hij zijn stek: appeltaarten bakken voor de horeca.

Maar de Haarlemmer gaat verder. „Mensen trakteren regelmatig op het werk. Ik besloot daarom taarten te gaan bezorgen. Via folders en internet gaf ik hier bekendheid aan. Een foto of tekst op de taart gaf mijn traktatie iets extra’s.”

Al snel tonen bedrijven interesse. Door de reclame via internet bellen mensen in heel Nederland om een taart te laten bezorgen. Aanvankelijk beperkt Van Vessem zich echter tot de regio Haarlem. „Totdat een klant 125 taarten in heel Nederland wilde laten bezorgen. We zijn toen met vijf chauffeurs gaan rijden. Diep in de nacht kwam de laatste terug, met nog enkele taarten op de achterbank. Het bleek logistiek onuitvoerbaar.”

Van Vessem besluit in 1999 collega-bakkers in het land te benaderen. „Dat ging heel losjes. In het telefoonboek zochten we een bakker in Enschede. Zijn nummer bewaarden we voor een volgende keer.”

Door de samenwerking met 300 bakkers ontstaan ook de eerste problemen. „Wij bieden iets extra’s door een logo of foto op de taart te plaatsen. Maar het opsturen van de afbeelding naar een collega blijkt lastig. Bakkers en internet zijn geen gelukkige combinatie. Computers gebruiken ze hooguit voor de administratie.”

Van Vessem besluit de plaatjes en foto’s zelf op eetbaar papier te drukken en dit op te sturen naar de lokale bakker. Per post. Hierdoor duurt het een aantal dagen voordat een traktatie op het juiste adres afgeleverd wordt. Alleen tekst is eenvoudiger, die spuit een lokale bakker zelf op de lekkernij.

Voor de mensen van gefeliciTAART is niets te gek, aldus Van Vessem. „We leveren taarten in de vorm van bijvoorbeeld gitaren en caravans. En wil een bruidspaar gebak in fietsvorm, dan regelen we dat voor ze. Aan alles hangt echter een prijskaartje.”

GefeliciTAART zet met vier mensen jaarlijks 30.000 taarten af, vooral bij zakelijke klanten. „Dat is logisch, want wij nemen hen veel werk uit handen. Computerfabrikant Dell gaat geen 1400 bakkers bellen om al zijn relaties van een traktatie te voorzien. Een telefoontje naar ons is voldoende.”

De bevriende bakkers zijn de belangrijkste schakel in het geheel. „We stellen een aantal eisen, zoals een eigen verpakking, het formaat en de hoeveelheid slagroom. Maar iedere bakker kan zijn eigen lijn volgen. Hij hoeft niet de hele gevel te beplakken met stickers van gefeliciTAART. En valt de kwaliteit tegen, dan zoeken we een andere partner.”

Niet altijd verloopt alles vlekkeloos. Van Vessem herinnert zich nog goed dat de naam van een bedrijf verkeerd op de taart stond. Een rekening bleef achterwege. „Je kunt feestjes bederven als de taart er niet uitziet.”

Plannen voor de toekomst heeft de 37-jarige directeur voldoende. „We zijn gestart met een partner in België. Dat is nog geen doorslaand succes omdat de prijzen daar een stuk hoger liggen. Onze formule kan ook in Engeland gevoerd worden. In een stad als Londen, waar dagelijks 2,5 miljoen mensen werken, moet onze aanpak kunnen werken. Duitsland biedt ook mogelijkheden, omdat onze oosterburen 30 procent meer taart eten dan wij.”

De praatjes van de ondernemer zijn mooi. Maar werkt het hele systeem ook? Om de proef op de som te nemen wordt een lieve oma gebombardeerd tot proefontvanger. Een taartje van de kleinkinderen doet het immers altijd goed.

De site oogt overzichtelijk. Het invullen van alle schermen kost een vijftal minuten. Na het verzenden van het bestelformulier antwoordt gefeliciTAART snel met een bevestigingsmail met de toepasselijke uitspraak: „Het komt voor de bakker.”

De volgende dag belt een verraste oma dat zij de traktatie heeft ontvangen. De leuke reactie vergoedt veel van de ietwat hoge prijs voor het geheel: 27,50 euro. Maar eerlijk is eerlijk, tijdens een snel ingelast bezoek blijkt de smaak uitstekend. En met de hoeveelheid slagroom is zeker niets mis.