Voor het proces zijn dertien personen gedagvaard. Negen van hen, voornamelijk vooraanstaande leden van een voormalige rebellenbeweging, zitten in voorarrest.

Grote afwezige is de Liberiaanse oud–president Charles Taylor, die in ballingschap in Nigeria woont. Dat land weigert hem uit te leveren. Twee andere beklaagden zijn niet meer in leven; mogelijk zijn zij vermoord om een getuigenverklaring voor het tribunaal te voorkomen. De vierde afwezige beklaagde is spoorloos.

Het proces is de nasleep van een tien jaar durend conflict om de macht over Sierra Leone en lucratieve diamantmijnen. Zeker een half miljoen mensen werden het slachtoffer van moordpartijen, grootschalige verkrachting of systematische verminking.

Voor het tribunaal bestaat weliswaar een mandaat van de Verenigde Naties, maar het wijkt op belangrijke punten af van de VN–tribunalen voor Rwanda en het voormalige Joegoslavië. Op aandringen van de Verenigde Staten, die een belangrijke rol in de voorbereidingen speelden en de grootste financier zijn, hanteert het Sierraleoonse tribunaal een mix van lokale en buitenlandse wetten. Het proces vindt plaats in het land zelf en veel rechters zijn afkomstig uit Sierra Leone. Het is de bedoeling dat de zittingen eind 2005 worden afgerond.

De VS hopen dat het tribunaal kan dienen als model voor de berechting van de afgezette Iraakse president Saddam Hussein. De Amerikanen verzetten zich tegen het Internationaal Strafhof, dat door de VN in het leven is geroepen. Zij willen voorkomen dat Amerikanen om politieke redenen door het hof worden gedagvaard en hebben met tientallen landen speciale overeenkomsten gesloten die uitlevering aan het Strafhof onmogelijk maken.