„Die geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden.”

Geloven en gedoopt worden zijn geen verdienstelijke zaken om zich op te beroemen. Ze zijn zo eenvoudig, dat roemen wordt uitgesloten en vrije genade de erepalm wegdraagt. Gelooft u dat de weg der zaligheid, die wij hebben aangehaald, twijfelachtig is? Ben je bang dat je niet zalig zult worden als je Jezus volgt? Hoe is dat mogelijk, als God voor de zekerheid daarvan Zijn eigen Woord als pand heeft gegeven? Hoe kan wat God voorschrijft en waarvoor Hij een belofte heeft gegeven, mislukken?

Meen je dat die weg erg gemakkelijk is? Waarom schenk je er dan geen aandacht aan? De gemakkelijkheid ervan ontneemt elke verontschuldiging aan hen die Hem niet in acht nemen. Als je iets groots zou willen doen, wees dan niet zo dwaas dat je het kleine zou veronachtzamen.

Geloven is vertrouwen of leunen op Christus Jezus. Met andere woorden: het vertrouwen op zichzelf opgeven en op de Heere Jezus vertrouwen.

Gedoopt worden is zich onderwerpen aan de ordinantie die onze Heere waarnam bij de Jordaan, waaraan de bekeerden op het pinksterfeest zich onderwierpen, waaraan de gevangenbewaarder gehoorzaam was in de nacht van zijn bekering. De uitwendige belijdenis moet altijd samengaan met het inwendige geloof. Het uitwendige teken maakt niet zalig. Het maakt ons onze dood, begrafenis en opstanding met Jezus bekend, en het moet evenmin als het heilig avondmaal worden veronachtzaamd.

Charles Haddon Spurgeon,

predikant te Londen

(”Rond de enge poort”, 1889)