Roxana Saberi is een Iraans-Amerikaanse journaliste. Ze werd in 1997 in de Amerikaanse staat North Dakota tot schoonheidskoningin gekozen. De Iraanse autoriteiten arresteerden haar echter in 2009 in de hoofdstad Teheran, omdat ze geheime documenten zou hebben vergaard. Saberi verbleef honderd dagen in een cel. Onder diplomatieke druk werd ze vrijgelaten en het land uitgewezen.

Op haar website beschrijft Saberi hoe ze haar cel deelde met twee vrouwen, „die haar aan het lachen maakten terwijl er niets te lachen viel.” Ze zorgden ook voor haar toen Saberi uit protest tegen haar gevangenschap in hongerstaking ging. Beide vrouwen waren lid van de Iraanse bahaigemeenschap en waren tot twintig jaar cel veroordeeld wegens vermeende spionage.

Saberi schrijft op haar website: „Ondanks alles ging er van deze twee vrouwen een innerlijke vrede uit die ik onmiddellijk ervoer toen ik naar hun cel was overgebracht. In vertrouwen op God hadden ze hun lot aanvaard omdat je nu eenmaal een prijs moet betalen als je de wereld in positieve zin wilt veranderen.”

De hongerstaking van de Iraans-Amerikaanse Roxana Saberi heeft waarschijnlijk haar vrijlating versneld. Daarnaast had ze ook het voordeel van haar dubbele nationaliteit.

Solidariteit

Recent gingen ook Iraanse christenen in hongerstaking, maar hun lijden blijft voor de buitenwereld grotendeels onopgemerkt.

De 30-jarige Ebrahim Firuzi is een van hen. Hij ging vorige week in hongerstaking uit solidariteit met andere christenen in Iraanse gevangenissen die reeds voedsel weigerden. Het zijn allen christenen met een moslimachtergrond.

Sinds de herverkiezing van de president Ruhani in mei hebben Iraanse rechtbanken in hoog tempo tientallen christenen tot vaak uitzonderlijk lange gevangenisstraffen veroordeeld. Het gaat vaak om zaken die zich jarenlang voortslepen.

Mansur Borji, medewerker van de in Londen gevestigde mensenrechtenorganisatie Artikel 18, is ervan overtuigd dat deze gang van zaken de angst van de Iraanse autoriteiten voor een snelle groei van het christendom weerspiegelt.

Volgens Borji willen de autoriteiten met de vonnissen een signaal afgeven aan de Iraanse bevolking. „De beschuldigingen tegen christenen komen voort uit angst, net zoals de harde straffen en de haast waarmee rechtbanken te werk gaan. Het toont aan hoezeer de Iraanse regering de groei van het christendom vreest.”

Zionisme

Opvallend is ook dat Iraanse gerechtshoven bij recente beschuldigingen tegen christenen een nieuw element toevoegen. Ebrahim Firuzi en andere christenen werden veroordeeld wegens het „propageren van christelijk zionisme.”

„Daarmee verbindt Iran het christendom dus met zijn aartsvijand Israël”, aldus Borji.