„Gaat in door de enge poort; want wijd is de poort en breed is de weg die tot het verderf leidt, en velen zijn er die daardoor ingaan.”

Het is erg als we terugvallen in onze geestelijke ongevoeligheid. Ik bemerk dat zij die hun overtuiging onderdrukken en in hun zonden volharden een volgende keer niet zo gemakkelijk worden bewogen: elke ontwaking die men onbenut voorbij laat gaan, laat de ziel slaperiger achter dan zij tevoren was, en minder geschikt om opnieuw tot een heilig gevoel te worden opgewekt. Daarom zou ons hart zeer ongerust moeten worden bij de gedachte dat het van zijn zorg kon worden ontslagen op een andere dan de juiste manier. Iemand die de jicht had, werd ervan afgeholpen door een kwakzalversmiddel dat de ziekte naar binnen deed slaan, zodat de patiënt stierf. Van zielensmart te worden genezen door een valse hoop zou een verschrikkelijke zaak zijn: het middel zou erger zijn dan de kwaal. Het is heel wat beter dat een teer geweten ons jarenlang zou pijnigen, dan dat wij dat zouden verliezen en omkomen in de hardheid van ons hart.

Charles Haddon Spurgeon,

predikant te Londen

(”Rond de enge poort”, 1889)