De vrouw werd samen met een andere vrouw in april 1996 gegijzeld door een toen 40–jarige patiënt uit de Van Mesdag Kliniek in Groningen. De man nam hen onder bedreiging mee naar Amsterdam, betastte hen onzedelijk en maakte het tweetal geld afhandig. In de hoofdstad liet de man de vrouwen gaan.

De rechtbank veroordeelde hem hiervoor tot twee jaar celstraf. Het schadefonds geweldsmisdrijven kende een schadevergoeding toe voor geleden schade, maar een van de vrouwen stelde de Staat aansprakelijk voor nog niet vergoede resterende schade.

Het gerechtshof in Den Haag kende de vrouw eerder wel schadevergoeding toe, niet omdat de Staat onzorgvuldig zou hebben gehandeld, maar omdat zij onevenredig veel schade heeft opgelopen in vergelijking met andere mensen uit de maatschappij.
De Hoge Raad verwierp dit punt echter. „Dat het verlenen van onbegeleid verlof tot gevolg heeft dat een persoon door de onderbreking van zijn detentie de mogelijkheid verkrijgt aan een ander ernstige schade toe te brengen, is een risico dat in het maatschappelijk verkeer in het algemeen door ieder die met hem in aanraking kan komen, wordt gelopen”, oordeelde de Hoge Raad.

De vrouw hoeft het door het hof toegekende schadebedrag niet terug te betalen. Dat had de Staat op voorhand al gesteld, voordat ze in cassatie ging. Minister Donner van Justitie zei deze week in een Tweede–Kamerdebat over tbs dat schadevergoeding voor een slachtoffer alleen kan als aantoonbaar blijkt dat de Staat onrechtmatig heeft gehandeld.

Nalatigheid valt niet onder de aansprakelijkheid van de Staat. Vorig jaar kende de Staat smartengeld toe aan de nabestaanden van Tjirk van Wijk uit Groningen. Hij werd omgebracht door een tbs’er die tegen het advies van deskundigen in, toch werd vrijgelaten. Donner erkende tegenover de familie dat in deze kwestie fouten waren gemaakt.