Het blad is een publicatie van het Jaffee Centrum voor Strategische Studies van de universiteit van Tel Aviv, waar Brom werkzaam is.

De conclusies die Israël kan trekken liggen op strategisch en operationeel terrein, zo stelt de voormalige brigadegeneraal. De strategische les is dat bondgenoten bij een oorlog tegen een ander land erg belangrijk zijn. De Verenigde Staten gingen pas over tot het offensief nadat ze de steun hadden gekregen van andere landen en van oppositiegroepen in Afghanistan.

Als Israël oorlog krijgt met Irak is de steun van Turkije van belang. Dat land heeft namelijk goede betrekkingen met de Joodse natie. Samenwerking met een staat die aan Irak grenst kan het probleem van een confrontatie in belangrijke mate verkleinen, zelfs als de bondgenoot niet actief deelneemt aan de strijd.

Voorts moet Israël volgens Brom militaire en politieke middelen blijven gebruiken om te zorgen dat andere landen de steun verminderen aan de islamitische terreurgroepen waarmee het heeft te kampen, zoals de Hezbollah in Libanon en de Hamas in de Palestijnse autonome gebieden. Hezbollah krijgt de steun van Syrië en Iran, terwijl de Palestijnse Autoriteit de Hamas weinig in de weg legt.

Het Amerikaanse leger slaagde erin binnen relatief korte tijd in de strijdmachten van de Taliban en al-Qaida te verslaan. Pessimistische verwachtingen over een langdurige oorlog kwamen niet uit. De snelle successen op operationeel gebied waren een gevolg van wat in de Verenigde Staten ”Revolution in Militairy Affairs” (RMA) (revolutie in militaire verhoudingen) wordt genoemd.

Elementen van RMA die Brom noemt zijn de capaciteit om vijandelijke troepen vanaf grote afstand nauwkeurig te treffen, heerschappij op het gebied van informatieverwerving, het beheersen van het luchtruim en de mogelijkheid om op grote afstand van het moederland gespecialiseerde gevechtseenheden in te zetten. Deze aspecten hebben geleid tot de snelle ineenstorting van de Taliban.

Geleide wapens vergroten de mogelijkheid om doelen nauwkeurig te treffen. In de Golfoorlog van 1991 was nog maar 10 procent van de wapens die door de lucht werden afgeschoten doelzoekend. In de oorlog tegen de Taliban was dat 90 procent. Ook hebben de Verenigde Staten voor het eerst onbemande vliegtuigen gebruikt om geleide munitie op de vijand af te vuren.

Brom noemt de informatievoorsprong van de Verenigde Staten indrukwekkend. „De Verenigde Staten wonnen met succes informatie in over zowel mobiele als vaste doelen die zich op duizenden kilometers van hun legerbases bevonden.” De Amerikanen verkregen de inlichtingen vanuit de ruimte en vanuit vliegtuigen. Verder speelden bondgenoten -Rusland, Pakistan en Afghaanse oppositiegroepen- de VS essentiële gegevens toe. De informatie hielp het Amerikaanse leger de doelen relatief nauwkeurig te treffen. Speciale landingseenheden met grote vuurkracht waren in staat de Taliban verder te verzwakken.

Volgens Brom kwamen Arabische militaire leiders na de Golfoorlog van 1991 al tot de conclusie dat Israël het enige land in het Midden-Oosten is dat ook RMA-methoden toepast. Daardoor is volgens de Arabische landen de militaire voorsprong van dat land op het gebied van conventionele oorlogsvoering verder opgevoerd.

Israël beschikt weliswaar niet over zo veel middelen en politieke invloed als de Verenigde Staten, maar daar staat tegenover dat het land zich dichter bij de potentiële vijanden bevindt. Dat betekent bijvoorbeeld dat de luchtmacht in geval van oorlog meer vluchten uit kan voeren dan de tachtig tot honderd van de Amerikanen in de oorlog in Afghanistan. De technologische revolutie stelt de luchtmacht in staat ook ’s nachts te bombarderen.

Ook kan Israël -anders dan Amerika- het eigen land gebruiken om eventueel wapens van de grond af te schieten. Het Israëlische satellietsysteem moet voor inlichtingen vanuit de ruimte zorgen. De informatieoverwicht geeft het Israëlische leger de capaciteit om doelen nauwkeurig te raken.

Brom vindt dat het Israëlische leger moderne conflicten moet bestuderen en daar strategische en militaire conclusies uit moet trekken, ook al heeft Israël al een voorsprong. De gegevens die het land verwierf in het laatste grote conflict -in 1982 in Libanon- raken snel verouderd.