„Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Tenzij dat iemand wederom geboren worde, hij kan het Koninkrijk Gods niet zien.”

Het is niet genoeg de waarheden van Gods Woord te horen, en er veel werk van te maken om die in zijn letter te kennen. Maar wil men gelukkig zijn, dan moet men zich door die waarheden laten besturen, en zichzelf overgeven om daardoor geleid te worden. „Indien gij deze dingen weet, zalig zijt gij, zo gij dezelve doet”, zo sprak de Zaligmaker (Johannes 13:17).

Een mens die nog in de natuurstaat leeft, en ontbloot is van het geestelijk leven, kan ook uiterlijk zijn genegenheid tonen tot dat Woord, en het met smaak en genoegen horen. Immers, zo was het met de Joden (Ezechiël 33:23). Zij kwamen daar zitten voor het aangezicht van de profeet, als het volk van de Heere.

De Heere zei van hen: Ziet, gij zijt hun als een lied der minnen, als een, die schoon van stem is, of die wel speelt; daarom horen zij uw woorden, maar zij doen ze niet.

Herodes hoorde Johannes graag, ja om zijnentwil deed hij vele dingen. Hij hield hem in waarde. Omdat hij wist dat hij een heilig en rechtvaardig man was, vreesde hij hem (Markus 6:20). Maar ondertussen bleef hij vastzitten in zijn ongerechtigheid, en in de rampzalige natuurstaat. Zal het Woord des levens de mens een reuk des levens zijn, en wil hij daardoor behouden worden, dan moet hij door dat Woord veranderd worden.

Nicolaas Simons van Leeuwarden, lekentheoloog te Amsterdam

(”De wedergeboren christen”, 1718)

Nicolaas Simons van Leeuwarden was geen predikant, maar een Amsterdamse lekentheoloog. Hij leefde aan het eind van de zeventiende en begin van de achttiende eeuw. In 1730 stierf hij. Van Leeuwarden was toen ongeveer 82 jaar oud. Diverse stichtelijke geschriften van zijn hand zijn lange tijd erg geliefd geweest. Een van zijn bekendste boeken is ”De Godvreezende zeeman”, waarvan in 1980 nog een herdruk verscheen. Zeevarenden namen het boek afgelopen eeuwen vaak mee aan boord. Daar las men ”vader Van Leeuwarden” graag.