Het pakte anders uit. Hoewel opiniepeilers de Britse premier, die aan de macht kwam na het aftreden van David Cameron, die een referendum uitschreef over de brexit, gouden bergen beloofden, begon de steun voor haar Conservatieve Partij de laatste dagen snel af te brokkelen. Van de 15 tot 20 procent voorsprong op de Engelse PvdA, de Labour Party, die ze twee maanden terug nog had, bleef steeds minder over. Nu de meeste stemmen zijn geteld, blijkt dat ze haar meerderheid in het parlement niet heeft kunnen uitbouwen, maar die meerderheid heeft verloren. Labour, dat door kenners zo goed als afgeschreven werd toen May de verkiezingen uitschreef, heeft zetels gewonnen. Maar geen van de partijen heeft een absolute meerderheid, wat betekent dat de nieuwe Engelse regering een coalitieregering zal zijn of een minderheidsregering.

In de Britse media wordt inmiddels gesproken over een totaal fiasco voor de overmoedige May. Ze heeft een slechte verkiezingscampagne gevoerd, verscheen niet bij debatten en deed domme uitspraken. De terreuraanvallen in Londen en Manchester leken in het voordeel te zullen zijn –hoe bitter dat ook klinkt– van May. Maar de uitslag van donderdag maakt duidelijk dat ook daar geen sprake van is.

Jeremy Corbyn, de leider van Labour, is ondertussen de lachende tweede. Hij roept May nu op om af te treden omdat ze haar gezag verloren zou hebben. Ze heeft tijdens de campagne gezegd dat iedere zetel die haar partij meer zou krijgen haar onderhandelingspositie over de brexit zou verstevigen. Wie die uitspraken vertaalt met de uitslag in het achterhoofd, weet dus dat ze, als ze aanblijft, in Brussel zwakker zal staan dan ooit.

De verkiezingen in het Verenigd Koninkrijk maken duidelijk dat de populistische lente in Europa niet overgaat in een populistische zomer. De verkiezingsuitslagen in Nederland en Frankrijk wezen daar al op. De Britse verkiezingsuitslag kan daarvan als de bevestiging worden gezien. De conclusie is gerechtvaardigd dat de Engelsen niet per se een harde brexit, waarbij de banden met de EU zeer resoluut worden doorgesneden, willen. Die zal er, nu de Conservatieven moeten samenwerken met andere partijen, waarschijnlijk ook niet komen. Tegelijk mag de verkiezingsuitslag van donderdag niet gezien worden als een terugdraaien van de brexit. Ook Labour wil dat niet.

Met het optreden van Trump in de VS in het achterhoofd, hebben Europeanen blijkbaar de schrik in de benen gekregen. Trump leek de aanjager te worden van de opmars van de populisten, maar het tegendeel blijkt het geval. Brussel heeft nu de opdracht zich niet rijk te rekenen en deze verkiezingsuitslag te gebruiken om te komen tot een brexit die de minste schade oplevert. Laat de Britse verkiezingsuitslag voor Brussel een waarschuwing zijn waar overmoed toe kan leiden.