Opnieuw is de westerse wereld opgeschrikt door een terreurdaad, dit keer tijdens een popconcert. Een zelfmoordaanslag maakte een abrupt einde aan het concert van Ariana Grande. Deze Amerikaanse zangeres maakte een tour door Europa en was vorige week nog in Nederland. Haar concert in Manchester was uitverkocht en trok zo’n 22.000 bezoekers, grotendeels jonge meisjes.

Dat maakt deze terreurdaad nog dramatischer dan andere. De politie in Manchester heeft al aangegeven dat er zich ook kinderen bevinden onder de 22 doden. Dit keer zijn niet alleen familieleden, collega’s en buren getroffen door intens verdriet. Dinsdagmorgen zijn er lege plaatsen in schoolbanken en treuren klasgenoten om verloren vriendinnen. Daarmee raakt deze slag meer dan 22 slachtoffers: hij brengt ook diepe en levenslange verwondingen aan bij een groot aantal jonge ouders, broers en zussen, opa’s en oma’s en jonge klasgenoten.

Het concert vond plaats in een stadion, de Manchester Arena. Die werd maandagavond het strijdperk voor een ongelijke krachtmeting: moordwapens die ingezet werden tegen feestvierende kinderen. Ook al zijn er nog tal van onzekerheden over de toedracht van de aanslag, toch is onmiddellijk duidelijk dat er een nieuw dieptepunt is bereikt. Terroristen trekken zich weinig aan van het oorlogsrecht en schuwen kennelijk niet hun bommen in te zetten waar ze juist jonge levens kunnen treffen. Deze arena werd het toneel van een laaghartige strijd die tot nu toe alleen bekend was van schietpartijen in scholen, de gijzeling in Beslan en aanvallen met gifgas.

Bij een terreurdaad als deze gaan de gedachten al snel in de richting van de radicale islam. Dat blijkt wel uit een soortgelijke lage strijd op sociale media. In het ene kamp bevinden zich de stuurlui aan wal. Onmiddellijk weten ze waar het aan schort. De politieke elite van Europa heeft niet alleen vluchtelingen uit oorlogsgebieden, maar ook terroristen toegelaten en is daarmee medeschuldig aan deze aanslag. Het andere kamp is nog triester: sympathisanten van IS juichen de aanslag toe, wensen elkaar geluk en moedigen anderen aan om nog meer slachtoffers te maken.

Christenen behoren zich verre te houden van zo’n strijd. Is Ariana Grande niet een uitdagend geklede tieneridool die zich ”dangerous woman” noemt en dubbelzinnige liedjes zingt? Zeker. Is ze niet de wereldwijde nummer twee op Instagram? Inderdaad. En de aanslag in Parijs, was die niet gericht op een voetbalstadion en een theater? Klopt. Dat hoeft ook niet te worden verzwegen. Maar dit is niet het moment voor het trekken van een vlotte conclusie of het neerkijken op anderen – of het nu moslims zijn, popzangers of concertgangers.

Dit is het moment voor intense rouw, voor buigen, voor gebed. Voor moslims, voor slachtoffers, voor vrienden en voor vijanden.