Grote kans dat u nog nooit van de stad hebt gehoord, maar dat komt nog wel. Goedkope vliegmaatschappijen hebben de stad ontdekt, dus binnenkort kunt u er voor een habbekrats heen.

Lviv heette vroeger Lemberg, ligt in West-Oekraïne en heeft veel weg van Krakau en Praag. Ooit was Lviv een van de meest Joodse steden van Europa. Toen de stad in de Sovjet-Unie kwam te liggen, verdween Lviv uit ons geheugen.

Aanvankelijk had ik een kleine, exclusieve klantenkring: Amerikaanse of Israëlische Joden die op zoek gingen naar het leven van hun verre (voor)ouders – soms zelfs naar herinneringen uit hun prille jeugd. Tijdens die tochten zag ik soms emoties die ik amper peilen kon. Inmiddels komen er andere bezoekers. Steeds meer Nederlanders. Hoe ze de stad hebben gevonden, weet ik niet, maar ze durven eindelijk te komen.

Het gaat bijna uitsluitend om Nederlanders van een zekere leeftijd: de zogenoemde babyboomers Ze zijn lichamelijk fit, ze hebben tijd, ze hebben geld, en hun nieuwsgierigheid kent geen grenzen.

En vooral: ze hebben al heel veel van de wereld gezien. De meesten doen drie, vier reizen per jaar. Ze vergelijken er dan ook op los. Die straat doet denken aan Toscane, die kerk aan Buenos Aires, het plein zou Venetië kunnen zijn. Ik glunder, want het zijn stuk voor stuk complimenten aan ‘mijn’ stad, aan de Oekraïners die er wonen: deze stad is goud!

Vorige week was een hoogtepunt. Maar liefst 35 voormalige aardrijkskundedocenten en hun partners uit Utrecht bezochten de stad. Ik stond er even bij stil dat er bij mijn weten nog nooit zo veel Nederlanders tegelijk in Lviv zijn geweest. De bedoeling was dat ik in een uurtje iets zou vertellen over de stad; een rondleiding hadden ze zelf al georganiseerd. Het werd een drie uur durend vragenvuur, en vervolgens zag ik tot diep in de avond leden van de groep door de stad slenteren; naar de gevels turend, in hun boekje bladerend.

De opmars van Lviv als bestemming voor deze groep is om van te genieten. Maar ook besef ik: voor deze groep reizigers is deze stad, deze openbaring, slechts één van de vele doelen van het jaar.

Die babyboomers zijn zo geweldig, maar ook zo rusteloos. Alsof ze alle tijd die hun gegeven is, moeten reizen. Wat een voorrecht en tegelijk: waar is de eindbestemming?

Soms hoop ik dat Lviv die eindbestemming vormt. Om de inwoners te leren kennen, tijd en geld te investeren – waarom niet?

Ik heb hun verteld waar het aan schort in Lviv . Ze weten dat de gebouwen op instorten staan. Ze weten dat de bevolking snakt naar verandering, maar dat die uitblijft. Ze weten dat er oorlog is in het oosten van het land, en dat veel Oekraïners dagelijks op een houtje moeten bijten – en Lviv is niet Brazilië, Lviv is dichtbij. Lviv is Europa