Aspirant-korporaal Yilmaz werkt nu zeven jaar bij de marine en het water verveelt haar nooit. „De uitgestrektheid van de zee is bizar. Soms voel je je helemaal alleen op de wereld. Jij, het schip en de zee.”

Vooral de opkomst of ondergang van de zon kan mooie beelden opleveren. „Ik kan daar echt van genieten. Dat is dan even mijn momentje. Ook omdat ik bij zo’n uitzicht de Schepper heel dichtbij ervaar. Dat is fijn, want als christen voel ik me soms best eenzaam. Als ik de grootsheid van de schepping zie, weet ik weer dat ik er niet alleen voor sta.”

Tijd om uitgebreid van het uitzicht te genieten is er overigens niet al te vaak. „Het leven aan boord is druk. Je slaapt en je werkt, vrije tijd heb je eigenlijk niet.”

Op het schip werkt Anna Yilmaz bij de logistieke dienst verzorging. „Dat betekent dat ik samen met mijn team verantwoordelijk ben voor de voeding. Wij koken voor alle mensen en we doen alle bestellingen.”

Momenteel volgt Anna Yilmaz een opleiding om korporaal te worden. Daarvoor is ze doordeweeks in de haven van Brugge in België.

Normaal gesproken is ze vaker in de haven in Den Helder te vinden. Of tijdens een oefening op zee. „Er zijn regelmatig missies, naar Somalië bijvoorbeeld, of naar het Caraïbisch gebied. Zover ging ik zelf nog niet. Wel ben ik op missie naar de Middellandse Zee geweest.”

serie Zeebonken

Over mensen die leven met de zee