Ellinor Grimmark rondde in 2013 de opleiding tot verloskundige af. Bij haar zoektocht naar een baan in het district Jönköping, in Zuid-Zweden, werd ze achtereenvolgens bij drie klinieken afgewezen. De reden: ze gaf aan niet te willen meewerken aan abortussen.

Anders dan in Nederland voeren verloskundige centra in Zweden ook abortussen uit. Dit betreft alleen late afbrekingen van een zwangerschap. Deze ingrepen worden altijd ingepland –dus vanuit die optiek zou een vervanger geregeld kunnen worden– en maken slechts 1 procent van het totale aantal abortussen uit.

De verloskundige diende een klacht in bij de Discriminatie Ombudsman, de Zweedse commissie voor gelijke behandeling. Het uitvoeren van abortussen hoort bij het werk waarnaar ze solliciteerde, aldus de ombudsman. Dat ze die taken niet wilde uitvoeren, was een gegronde reden om haar te weigeren.

Grimmark stapte daarop naar de kantonrechter. Die volgde dezelfde redenering en veroordeelde haar ook tot het betalen van de proceskosten van 100.000 euro.

Vorige week verloor Grimmark, die inmiddels in Noorwegen werkt als verloskundige, het hoger beroep in haar zaak. Ze gaat de kwestie aanhangig maken bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.

Motivatie

De Zweedse wordt bijgestaan door de Alliance Defending Freedom (ADF), een organisatie die opkomt voor de vrijheid van godsdienst. „Het verlangen om leven te beschermen is voor veel vroedvrouwen en verpleegkundigen de belangrijkste motivatie om te kiezen voor hun beroep”, aldus Robert Clarke, directeur ADF in Europa.

In Zweden eindigt een kwart van alle zwangerschappen in een abortus. In Nederland is dat ongeveer 15 procent. In Europa hebben alleen sommige Oost-Europese landen een hoger abortuscijfer.