De onderzoekers zagen het opmerkelijke fenomeen in 2013 voor het eerst, op beelden van de Amerikaans-Europese missie Cassini-Huygens. In de zee Ligeia Mare bij de noordpool van Titan verschenen heldere plekken, die ook snel weer verdwenen. Ze noemden het de ‘magische eilanden’. Uit het onderzoek bleek dat aan de zeespiegel veel stikstof is, vermengd met methaan en ethaan. Dat mengsel zakt de diepte in, tot ongeveer 200 meter. De druk op die dieptes scheidt de stikstof van de methaan en ethaan. De stikstof gaat dan als bubbels weer naar boven. Sommige bellen zijn vier centimeter groot.

Het gebied waarin het bruisen voorkomt, kan honderden vierkante kilometers groot zijn. Het verschijnsel komt en gaat, afhankelijk van de omstandigheden, wat verklaart waarom het niet op alle satellietbeelden te zien is.

Titan, ontdekt in 1655 door Christiaan Huygens, is op dit moment de enige plek buiten de aarde waarvan zeker is dat er vloeistoffen aan het oppervlak staan. Daarom zijn er misschien sporen van buitenaards leven te vinden in de vorm van minieme organismen.

De missie Cassini-Huygens bestaat uit twee delen: de satelliet Cassini en de lander Huygens. Ze werden in oktober 1997 samen gelanceerd. Cassini vliegt langs Saturnus en al zijn manen, Huygens landde in 2005 op Titan. Later dit jaar komt een einde aan de Cassini. Het is de bedoeling dat de satelliet in september wordt verzwolgen door Saturnus. Dat moet voorkomen dat hij de manen kan vervuilen.