Geld voor Griekenland, de oninbare leningen van Italiaanse banken en investeringen in Noord-Afrika zijn de hoofdingrediënten van de bijeenkomst in Valletta, de Maltese hoofdstad. De positie van Dijsselbloem loopt daar echter dwars doorheen.

Volgens een commentaar in de Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) van dinsdag „zijn de dagen van de Nederlandse eurogroepchef, helaas, geteld.” Dijsselbloems uitspraak in diezelfde krant vorige maand over begrotingsdiscipline en solidariteit binnen de eurozone is in Zuid-Europa niet vergeven of vergeten. „Ik kan niet al mijn geld aan drank en vrouwen uitgeven om daarna om hulp te vragen”, zei hij. Dat zagen ze in Spanje, Italië en Portugal als een sneer naar hun uitgavenpatroon voor de financiële crisis, waarna de EU ze financieel moest helpen.

Voor de Zuid-Europese landen zijn Dijsselbloems „denigrerende” optreden en het naderende einde van zijn ministerschap een mooie aanleiding om de politieke koers om te gooien: zij hebben het gehad met het door ‘het noorden’ opgelegde bezuinigen. „Hij is een goedkoop offer sinds zijn verkiezingsnederlaag”, meent FAZ.

Dijsselbloem is naar eigen zeggen bezig steun te vergaren binnen de eurogroep. Hij wil ook als hij geen minister meer is zijn termijn uitdienen. Of zelfs langer aanblijven. Zijn termijn loopt tot medio januari 2018.

„Ik weet vrij zeker dat dat niet gaat gebeuren”, zegt een hoge functionaris in Brussel. „Zodra Dijsselbloem geen minister meer is, wordt er een nieuwe voorzitter voor tweeënhalf jaar benoemd, uit het midden van de eurogroep.” Er zijn verschillende kapers op de kust. De Spanjaard Luis de Guindos staat al drie jaar te popelen. Ook de Maltees Edward Sciluna en de Slowaak Peter Kazimir zijn in de race.