Jurgens hield donderdag, in het gebouw van de Eerste Kamer, de zogeheten artikel 50 lezing; Van der Staaij was coreferent. De lezing wordt jaarlijks georganiseerd door de stichting “Eén land één samenleving”.

Volgens Van der Staaij is de SGP, die weleens verweten wordt primair voor de deelbelangen van de gereformeerde gezindte op te komen, zich wel degelijk bewust van haar taak „het hele Nederlandse volk” te vertegenwoordigen. „Als onze fractie mails krijgt over problemen in de zorg of het onderwijs, geleiden we die zorgen door naar het kabinet. Dan gaan we aan de verzenders van die mails niet eerst vragen: bent u wel SGP’er?”

En: „Als er een groot verkeersknelpunt in Limburg aangepakt moet worden, wat veel geld kost, stemmen wij daar voor, ook al hebben we er amper kiezers. Ja, dan kan daarvan het gevolg zijn dat het aanpakken van een wat kleiner knelpunt, in een gebied waar de SGP veel kiezers heeft, langer gaat duren.”

Volgens Jurgens, die in het verleden soms een van zijn fractie afwijkende stem uitbracht, strijdt fractiediscipline op zich niet met het beginsel dat Kamerleden „zonder last of ruggespraak” moeten opereren. „Als alle parlementariërs altijd hun eigen opvattingen moeten kunnen ventileren, krijg je een Poolse landdag. Fractiediscipline is een vorm van zelfbinding, geen mandaat van buitenaf.”