Assad, die studeerde in het Verenigd Koninkrijk, voldoet niet aan het beeld van de gemiddelde dictator in het Midden-Oosten. Nadim Hury van de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch (HRW) noemt hem een „dictator 2.0”, die meer feeling heeft met technologie dan de gevallen dictators Saddam Hussein in Irak en Muammar Gaddafi in Libië. „Hij winkelt online op zijn iPad”, zegt Houry, die Assad meer modegevoelig en technologisch onderlegd noemt.

Het aantal oorlogsdoden in Syrië wordt door VN-organisaties en burgergroepen geschat op bijna 400.000. Op het politieke overleven van de Syrische president hebben drie factoren met name invloed: Russische veto’s in de VN-Veiligheidsraad (incidenteel gesteund door China) die zijn presidentschap beschermen, de Russische wapens die Assad ter beschikking heeft, en sterke verdeeldheid tussen de verschillende rebellengroepen die hem proberen af te zetten.

Vastbesloten

Na het verlies van Irak en Libië –twee voormalige militaire bondgenoten die sterk afhankelijk waren van Russische wapens– is Moskou vastbesloten om een door het Westen geïnspireerde regimeverandering in Syrië te voorkomen.

„Hoewel de harde kritiek op Rusland en China vanwege het misbruik van hun vetorecht op zichzelf heel redelijk is, moet opgemerkt worden dat Rusland en China tot nu toe zes resoluties weggestemd hebben over de schending van internationale juridische normen door Syrië. De VS spraken hun veto uit over niet minder dan 43 resoluties over Israël”, zegt Stephen Zunes, hoogleraar politicologie aan de universiteit van San Francisco.

Hij noemt de Russische en Chinese veto’s tegen de bescheiden en redelijke resoluties over Syrië „een schande”, maar benadrukt dat Assad ongeacht de resoluties waarschijnlijk nog steeds aan de macht zou zijn geweest. „Geen van deze resoluties stond buitenlandse militaire interventie toe of iets wat de machtsbalans aanzienlijk verstoord zou hebben.”