Dat zei ds. P. J. den Admirant zaterdag tijdens de Vrouwendag in Elspeet. De bijeenkomst, die was georganiseerd door de Hervormde Vrouwenbond, was er een in een reeks van vier en trok ongeveer driehonderd deelnemers.

Volgens M. M. Jonker-Hakkert, voorzitter van de Hervormde Vrouwenbond, heeft de grote belangstelling voor deze dagen ermee te maken dat vrouwen graag een dag voor zichzelf hebben. „Ze willen er even uit zijn maar ze willen dan wel een dag met een goede inhoud, die raakt aan hun leven.”

Dat doet het thema van deze conferentie: ”Toeval bestaat niet. Gods leiding en onze verantwoordelijkheid.” Ds. Den Admirant, hervormd predikant te Apeldoorn, wees met nadruk op die verantwoordelijkheid bij het leren kennen van de wil van God. „God leidt Zijn kinderen het meest door hen beslissingen te laten nemen die gebaseerd zijn op Zijn Woord, waarbij ze hun eigen afwegingen maken.”

Daarnaast is het belangrijk om te letten op aanwijzingen in het leven, zo zei hij met een verwijzing naar de geschiedenis van Eliëzer, de knecht van Abraham, die een vrouw voor Izak ging zoeken. „Eliëzer vroeg om een teken, maar het was niet zomaar een teken. Hij bad om een sympathieke vrouw. Niet elke deur die opengaat, is een teken van God.”

De predikant vindt het gevaarlijk om bij lijden te spreken over de wil van God. Hij heeft het liever over de weg van God. „God wil het kwaad niet zomaar in ons leven, ook al gaat het niet buiten Hem om. Als er leed is dat je niet aankunt, vraag dan aan de Heere om uit Zijn hand te ontvangen de weg die Hij gaat. Opstandigheid kan erbij horen. God geeft ons de ruimte om onze noden uit te spreken.”

Dat die noden diep kunnen gaan, bleek uit het verhaal van Erwin en Marleen Hout uit Ridderkerk. Erwin kreeg 23 jaar geleden een ernstig ongeluk, waarbij hij zijn vierde en vijfde nekwervel brak. Hij heeft een hoge dwarslaesie en is voor een groot deel verlamd.

Over het moment dat men in het ziekenhuis tegen hem zei wat er aan de hand was: „Als ik dat vooraf geweten had, zou ik misschien radeloos geworden zijn. Toen de dokter het tegen me zei, leek het net alsof er iemand naast me stond die Psalm 23 voorlas: „De Heere is mijn Herder, mij zal niets ontbreken, ook al ging ik door een dal van de schaduw des doods.”

Ook Psalm 121 is hem in die tijd dierbaar geworden: „De Heere zal uw uitgang en uw ingang bewaren.”

Erwin Hout wees ook op het kruis van Christus. „Als ik neerkniel bij het kruis, krijg ik niet op alle vragen antwoord maar dan krijg ik wel perspectief.”

Het betekent niet dat het aanvaarden van zijn beperking gemakkelijk geweest is. Hout heeft geworsteld met Zondag 10 van de Heidelbergse Catechismus, waar staat dat God alles toeschikt in dit leven, en met de vraag hoe het mogelijk is dat God, Die liefde is, het lijden toestaat. Hout is eruit gekomen. „God is veel groter dan het lijden. Het is niet zo dat Hij er geen raad mee weet.”

Erwin Hout telde ook zijn zegeningen. Hij is getrouwd met Marleen. Het echtpaar Hout heeft drie kinderen gekregen. Hij gaf de vrouwen het advies mee om net te doen als het volk Israël in de woestijn. „God gaf het manna iedere dag. Hij wil dat we iedere dag opnieuw beseffen dat we van Hem afhankelijk zijn. Ga elke dag uw tent uit om het manna te rapen. Als u leeft in afhankelijkheid van Hem, mag u Zijn zegen verwachten.”