Kanaal 10 van de Israëlische televisie had die bewuste avond net contact met hem gezocht. Maar de ‘Gaza-dokter’ vertelde niet zoals anders zijn verhaal. Hij huilde en schreeuwde. Een voltreffer had zijn huis geraakt. Zijn dochters Bessan (21), Mayar (15), Aya (13) en zijn nichtje Nur (17) waren omgekomen. Zijn dochter Shatha en een ander nichtje raakten gewond.

Twee dagen voordat de tragedie plaatshad, verscheen er een Israëlische tank bij zijn huis. Abuelaish belde toen zijn Israëlische vrienden en vroeg hun aan het leger door te geven dat er zich alleen burgers in zijn huis bevonden. De tank reed weer weg. Twee dagen later arriveerde er opnieuw een tank. Er waren geen gevechten in de buurt. Toen gebeurde het. „We beschouwen dit als een oorlogsmisdaad”, zei hij.

In 2010 diende hij een klacht in bij de rechtbank. Hij eist dat de dader zijn verantwoordelijkheid neemt, verontschuldigingen aanbiedt en dat Israël compensatie toekent. Deze week begon de eerste hoorzitting bij de rechtbank in Be’ersheva.

Izzeldin Abuelaish en zijn dochters Shatha en Dalal waren er speciaal voor uit Canada gekomen, waar ze nu wonen. Het is ongebruikelijk, maar de rechter richtte het woord onmiddellijk tot hem: „Ik wil graag mijn grote verdriet en diepe geschoktheid onder woorden brengen om de tragedie die uw familie is overkomen.”

Over de precieze toedracht doen verschillende verhalen de ronde. Het is aan de rechtbank om precies uit te zoeken wat er is gebeurd. Een van de versies is dat er scherpschutters op het dak van de woning stonden. Een andere luidt dat zich wapens in het pand bevonden. Deze kwamen mogelijk tot ontploffing toen het leger erop schoot. De slachtoffers zijn volgens het leger mogelijk gedood door de explosieven van Hamas.

Abuelaish verwerpt deze stelling. Van hem mag er een onafhankelijk, internationaal onderzoek plaatshebben. Hij zegt dat tot nu toe gold dat Israël „de dader, onderzoeker en rechter” is. „Oorlog rechtvaardigt niet het doden van elk menselijk wezen.”

Als de rechtbank hem compensatie toekent, wil de arts deze gebruiken voor de organisatie Dochters voor het Leven Internationaal, die hij heeft opgericht. Deze organisatie moet onderwijs opzetten voor meisjes en jonge vrouwen. Zijn droom is om scholen voor hen op te richten in de Palestijnse gebieden, Israël, Jordanië en Afghanistan. En één in Canada.

„De namen van mijn dochters staan nu in de stenen op hun graven. Ik wil hun namen zien op de stenen van de scholen”, aldus de Palestijnse arts.