Het is maart 2012, en de campagne voor de presidentsverkiezingen zijn in volle gang, als Mohammed Merah Frankrijk dagenlang in zijn greep houdt. Op verschillende locaties doodt hij zeven mensen in koelen bloede, onder wie drie Joodse kinderen en hun vader bij een school in Toulouse. Na tien dagen weet de Franse politie de terrorist te lokaliseren en uit te schakelen.

Vijf jaar later begint Mohammeds oudste broer aan een opmerkelijke actie. De 40-jarige Abdelghani maakt een voettocht naar Parijs om te waarschuwen voor het gemak waarmee de radicale islam nog altijd jongeren weet te indoctrineren.

Merah, die bewust alleen loopt, heeft afstand genomen van zijn broer. Maar het verleden kan hij niet achter zich laten. De vermoorde kinderen, zo zegt hij, blijven hem achtervolgen.

Mars 1983

De route is bewust gekozen. Langs dezelfde weg liepen in 1983 duizenden jonge Arabieren naar Parijs uit protest tegen ongelijkheid en racisme. Daarmee geeft Merah ook een signaal af naar de Franse samenleving.

Volgens Merah is er op het gebied van ongelijkheid in dertig jaar namelijk nog weinig veranderd. Ook nu dreigen haat en geweld de samenleving kapot te maken. Hij wijst erop dat de frustraties van de jeugd zo groot zijn dat het voor aanhangers van de radicale islam wel heel makkelijk is deze jongeren te manipuleren.

Verwijzend naar de recente explosie van geweld in de Parijse voorsteden waarbij een jongen ernstig werd mishandeld door de politie, zei hij: „Ik maak me ernstig zorgen over jongeren die de weg van het jihadisme kiezen. In de voorsteden is IS een stuk populairder dan de politie. Waar wachten we nu op? Op de volgende aanslag?”

Radicalisering

Volgens Merah staat Frankrijk aan de rand van de afgrond. Hij is er niet gerust op dat het allemaal wel goed zal komen. Hij vindt dat de Franse autoriteiten er te weinig aan doen om haatpredikers in steden zoals Toulouse het zwijgen op te leggen. Zij beïnvloeden nog altijd vele jongeren, aldus Merah.

De boodschap van zijn voettocht is dat hij kiest voor een leven zonder haat. Tegelijk is het een statement tegen alle vormen van discriminatie en vóór gerechtigheid.

Merah weet uit ervaring hoe de jeugd de weg kan kwijtraken en vestigt daarom zijn hoop op de mensen die in de voorsteden dagelijks bezig zijn om radicalisering van de jongeren te voorkomen en hen op het rechte pad te houden.

Merah hoopt bij aankomst in Parijs zijn zorgen te kunnen delen met de minister van Binnenlandse Zaken, Bruno Le Roux.