Buitenland

Column: Waarom de eenstaatoplossing geen oplossing is

Ik kan me niet herinneren hier ooit een tijd te hebben meegemaakt dat er zo veel gepraat wordt over de eenstaatoplossing als nu. Aanleiding was de opmerking van de Amerikaanse president Donald Trump. „Ik kijk dus naar twee staten en naar één staat”, zei hij. „Ik kan met beide leven.”

Alfred Muller
18 February 2017 15:32Gewijzigd op 16 November 2020 09:50
Joodse nederzetting Ofra. beeld Alfred Muller
Joodse nederzetting Ofra. beeld Alfred Muller

Maar we moeten er niet te veel achter zoeken. De Amerikaanse ambassadeur bij de VN, Nikki Haley, zei: „De tweestatenoplossing is wat wij steunen.” De nieuwe Amerikaanse ambassadeur in Israël, David Friedman, zei dat Israël en de Palestijnen enorm profijt kunnen hebben van een tweestatenoplossing.

Logisch. Want alternatieven die de ronde doen, zijn geen oplossingen.

Israël blijft gewoon de baas in een eenstaatoplossing. De Palestijnen houden hun zelfbestuur in hun enclaves. Het leger kan daar naar believen binnenvallen. Israël annexeert officieel het grootste deel van de Westelijke Jordaanoever. De weinige Palestijnen die daar wonen, krijgen het staatsburgerschap, maar de meerderheid in de grote bevolkingscentra niet. De economie in de Palestijnse gebieden wordt opgepompt. Dit is het plan van de machtige onderwijsminister Naftali Bennett van Habayit Hayehudi. Critici in Israël gebruiken het woord „apartheidsstaat” als ze zijn ideeën moeten samenvatten. De internationale gemeenschap zal druk op Israël uitoefenen om de Palestijnen burger te maken of alsnog een tweestatenoplossing toe te staan.

Daarnaast krijgen Palestijnen in één Israël dezelfde burgerrechten. Dit is de visie van de Israëlische president Rivlin en van sommige Knessetleden van de Likud. In deze democratisch-seculiere staat wordt geen onderscheid meer gemaakt tussen etnische groepen of religies. Palestijnen verliezen hun onderworpen positie. Jongeren kunnen aanspraak maken op Israëls uitstekende onderwijsmogelijkheden, ouderen op de staatspensioenen en medische verzekeringen. Maar ook: Joden kunnen zo veel in hun nederzettingen in Judea en Samaria bouwen als ze maar willen. Ze mogen huizen opkopen in de Arabische wijken van Jeruzalem. Palestijnen krijgen de kans terug te keren naar West-Jeruzalem, Haifa en Safed. Gewoon weer alles door elkaar, net zoals van voor 1948. De wet op terugkeer zal niet alleen voor Joden gelden, maar ook voor Palestijnse vluchtelingen.

Critici wijzen erop dat dit het einde is van het zionisme, de Joodse nationale identiteit. Joden zullen de meerderheid verliezen zodra er miljoenen islamitische staatsburgers bij komen.

Extremisten aan beide zijden zullen niet veranderen in vredesduiven. Groot is de kans dat ongekend geweld uitbreekt. Het land gaat dan dezelfde weg als vele andere mislukte staten. Deze Joods-islamitische staat zal vrij snel desintegreren.

Dit is het schrikbeeld van iedereen die Israël een warm hart toedraagt. Supporters van Israël verwerpen daarom de eenstaatoplossing. Israël kan zo een Joodse én een democratische staat blijven, waar de niet-Joodse minderheden dezelfde rechten hebben.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer