Nee, ik heb het niet over de rode monden van mensen die op de verslavende betelnoot kauwen. Ik heb het ook niet over het vuilnis op straat, de gaten in het wegdek of de varkens die naar hartenlust in het vuilnis staan te wroeten. Het is iets moois, iets wat onze westerse maatschappij vaak mist. Ik bedoel de kinderen.

Overal en op ieder moment van de dag zie je kinderen op straat, rond de huizen en in de armen van vaders en moeders. Ze worden uitgebreid bewonderd, in de wangetjes geknepen en geknuffeld. Er zijn kinderen in overvloed, maar nooit te veel. Altijd is er in een huis of gezin wel een warm plekje te vinden om nog een kind onder te brengen. Natuurlijk is het niet overal pais en vree, natuurlijk zijn er kinderen die buiten de boot vallen, maar dat zijn enkelingen. En dat vind ik wel bijzonder in een derdewereldland als Papoea-Nieuw-Guinea.

Hier leven kinderen niet in een doos op straat, hier bestaat geen kinderarbeid. Hier wordt een kind beschermd. De kracht zit in de familie en gemeenschap. Met elkaar omkijken naar kinderen die er alleen voor staan. Hen niet laten vallen, ook al zijn er al zo veel monden te voeden en al is er weinig eten.

Adoptie komt veelvuldig voor. Een kinderloos echtpaar ‘krijgt’ kinderen van broers en zussen. Maar ook in gezinnen met eigen kinderen zijn er vaak geadopteerde kinderen, gewoon omdat de mensen zo van kinderen houden en er altijd meer bij kunnen.

Kinderen zijn een zegen van God, en zo wordt dat ook echt beleefd in deze maatschappij. Een man of vrouw met veel (adoptie)kinderen krijgt waardering. Je werkt hard en geeft veel. Dat levert respect op. Het doet me denken aan de Bijbelse cultuur. Het is zo’n andere kijk op kinderen dan in onze westerse samenleving. Kinderen mogen ons niet te veel kosten, niet zozeer in de letterlijke zin van het woord, maar figuurlijk. Vaak worstelen wij jonge ouders met het op- geven van vrijheid, tijd en gemak. Want een kind kost je je eigen leven.

De Bijbel is er volgens mij wel duidelijk over. Het Koninkrijk van God is voor kinderen. Ja, wij moeten als een kind het Koninkrijk van God binnengaan. Twee van de drie opwekkingen uit de dood door Jezus betroffen kinderen. Voor Hem deden ze er zeker toe. Hij nam de tijd om hen te omhelzen en te zegenen. Om Zijn kinderen te redden, gaf Hij zelfs Zijn eigen leven. Ook voor de kleintjes die er in de ogen van de discipelen niet zo toe deden.

Ik geef mijn ogen voortaan goed de kost. Als ik naar mijn eigen kroost kijk en naar de vele kinderen om ons heen. Ik moet als zij worden: afhankelijk en onvoorwaardelijk vertrouwend. Wat een zegen, zo veel kleine voorbeelden om mij heen.

Marieke Noordhoek is samen met haar man Corné en hun vier kinderen voor Mission Aviation Fellowship (MAF) uitgezonden naar Papoea-Nieuw-Guinea.