„En omdat de ongerechtigheid vermenigvuldigd zal worden, zo zal de liefde van velen verkouden.”

De liefde is gestadig, ijverig en vurig. Al wilde iemand geven al ’t goed van zijn huis voor die liefde, men zou hem ten enenmale verachten (Hooglied 8:6, 7). Die liefde gaat gestadig door en houdt niet op. Zo zal het nu met u ook gaan. Maar indien u verkoudt in liefde, dan bent u ongestadiger dan de maan, die men altijd van voren ziet, en die nimmer kan stilstaan. De koude maakt alles onvruchtbaar, zoals daarentegen de zomer alles vruchtbaar maakt. Ga nu eens naar buiten en zoek naar die vruchten die er in de zomer zijn: alles is dor, behalve het wintergroen. Er is niets vermakelijks, zoals ’s zomers alle dingen schoon staan. Pas dit op uzelf toe: u kunt niets doen als uw liefde koud en bevroren is. Geen vruchten zijn er dan bij u, geen aangename bloesem, geen blad tot vermaak. Geen vruchten tot voordeel van u en voor uw God, omdat u Zijn sterke liefde niet in u hebt. Christus zegt (Johannes 14:21): Die Mij liefheeft, zal Mijn Woord bewaren. Maar worden wij koud, dan kunnen wij dat niet doen. Want dan staat men stil, zonder vrucht te geven. Indien een koud mens wat doet, zoals hij soms bezig is, is het hem onmogelijk zulk goed werk te doen als anders; want de handen staan stijf, en het werk komt niet uit handen.

Jodocus van Lodenstein,

predikant te Utrecht

(”De heerlijkheid van een waar christelijk leven”, 1767)