Het kaakgedeelte werd in 2000 gevonden in de groeve van cementfabriek ENCI in Maastricht. Uit de vondst blijkt dat de „grote” mosasaurus, die 12 meter lang was, een klein broertje had in het toenmalige zeegebied rond het huidige Maastricht. Van die grote broer is al langer geleden een fossiel opgegraven. Deze mosasaurus wordt in Maastricht „Bèr” genoemd. En dus is de kleine mosasaurus inmiddels „Bèrke” genoemd.

Bèrke is de kleinste soort mosasaurus die tot nog toe bekend is en kon 2,5 meter lang worden. Dit zeereptiel, bekend als Carinodens, had botte, afgeplatte knobbeltanden, totaal ongeschikt om vlees mee te snijden. Daarmee was het dier echter wel in staat om schelpen te kraken, denken wetenschappers. De Carinodens leefde volgens wetenschappers in de tropische zee aan het eind van het Krijt, dat ruim 65 miljoen jaar geleden Maastricht bedekte.

Eigenlijk is er niet meer dan een klein kaakfragmentje gevonden, slechts 5 centimeter lang. Het kaakfragmentje werd in 2000 in de ENCI-groeve bij Maastricht ontdekt door amateur-paleontoloog Frans Fonken. De eerste vondst dateert van 1913. „In die eerste kaak waren alleen de achterste tanden bewaard gebleven, maar de nieuwe vondst bevat ook twee voortanden, zodat we nu voor het eerst een goed idee hebben van de opbouw van het gebit van Carinodens”, aldus een woordvoerder van het Natuurhistorisch Museum.

Dankzij de nieuwe vondst kon het Natuurhistorisch Museum Maastricht een betere reconstructie van de schedel van Carinodens maken. Het natuurhistorisch museum in Maastricht, dat de vondst van het fossiel tentoonstelt, noemt de Carinodens „niet alleen de kleinste, maar ook de meest raadselachtige mosasaurus ter wereld.” Reden genoeg voor de wetenschappers om zich deze week over dit raadsel te buigen.