De aanleiding voor het vanmorgen 5000 keer op Facebook gedeelde AD-interview was een berichtje dat peuters te weinig voedsel en vitamines binnenkrijgen. Reden: de ouders hebben er te weinig tijd voor, zijn te weinig beschikbaar voor hun kinderen.

Feddema, die 32 jaar werkte in de jeugdhulpverlening bij de ggz in Noord-Brabant en vijf opvoedingsboeken schreef, herkent de problematiek. „Veel ouders hebben dezelfde problemen in de opvoeding. Dat ontstaat als een van de vier pijlers die ik in de opvoeding ontdekte, is aangetast.”

Als de vier pijlers noemt ze:

1. Beloon geen negatief gedrag.

2. Leer het kind te accepteren dat het woord ”nee” bestaat.

3. Verleg geen grenzen.

4. Smeek je kind niet.

U zegt dat ouders geen tijd willen maken voor hun kinderen?

„Niet helemaal. Ik zeg dat kinderen recht hebben op onvoorwaardelijke en positieve aandacht van hun ouders. Erken en respecteer wie ze zijn.

De werkelijkheid is vaak anders. Ouders die beiden werken gaan na vijf weken zwangerschap al een plek voor hun baby in een crèche zoeken. Terwijl de eerste drie, vier jaar uiterst belangrijk zijn voor de hechting van het kind. Eerst aan de moeder, dan aan de vader, die het kind leert naar buiten te gaan.

Natuurlijk zijn opa’s, oma’s, kinderopvangleidsters lief voor kinderen. Maar zíj zijn niet de ouders van dat kind. Dat hecht zich het best aan één persoon.”

U heeft het maatschappelijke tij niet mee. De overheid straft het thuisblijven van moeders af. Eenverdieners betalen 600 procent meer belasting dan tweeverdieners.

„Ik snap dat niet. In de 32 jaar in de jeugdhulpverlening heb ik de problemen enorm zien toenemen. In het begin met pubers en adolescenten. Maar de problemen ontstonden steeds vroeger. Toen ik vertrok, waren er vooral kinderen tussen de 1,5 en de 12. Ook de problematiek nam toe: slaap-, eet- en gedragsproblemen, zelfs kinderen met kinderdepressie.

Dat heeft een oorzaak: ouders investeren in de eerste drie jaren te weinig in de ontwikkeling van hun kind. Dáár ligt de basis van de hechting en de persoonlijkheidsontwikkeling van het kind. Een kind hoort de eerste drie jaar bij zijn of haar moeder.”

U zei eerder in een lezing dat de teloorgang van de religie de opvoedingscrisis verergerde.

„Dankzij religie waren er vroeger gezamenlijke waarden en normen. Dat zorgde voor sociaal gedrag. Met de religie verdwenen de waarden en normen. Er kwam niets voor terug, een verarming.”

Wat is uw oplossing?

„Ik moet oppassen met wat ik zeg, want velen vallen over mij heen. Een man en een vrouw die een kind willen, zouden moeten kiezen voor het belang van dat kind, en niet voor hun werk, carrière en vrije tijd. Laat hen besluiten de eerste drie, vier jaar samen voor dat kind te zorgen. Laat de overheid hun teruggang in inkomen compenseren door hun de subsidie te geven die nu naar de kinderopvang gaat. Een kind is geen product om de ouders en de commercie te behagen. Ik ben geen econoom, maar we willen toch allemaal psychisch gezonde, goed gehechte kinderen?”