De socialist was in verschillende periodes premier van het Zuid-Europese land en van 1986 tot 1996 president.

Na de Anjerrevolutie, de bijna geweldloze militaire staatsgreep in 1974, won Soares met zijn Partido Socialista in 1976 de eerste vrije verkiezingen in Portugal. Hij leidde Portugal naar een democratie, na decennia van rechtse dictatuur.

Soares werd op 7 december 1924 geboren in een gezin dat kritisch stond tegenover de dictatuur in Portugal. Onder dictator Antonio Salazar (1932-1968) arresteerde de geheime politie hem niet minder dan twaalf keer. Salazars opvolger, Marcello Caetano, dwong Soares in 1970 in ballingschap te gaan.

Soares werd hoogleraar in Parijs en besteedde veel tijd aan zijn politieke aspiraties. Hij legde contacten met talrijke Westeuropese politici en richtte in 1973 met enkele vrienden in Bonn de socialistische partij op. Tienduizenden juichende mensen stonden hem in 1974 op te wachten, toen hij na de val van de dictatuur per trein in Lissabon arriveerde.

Tussen 1974 en 1986 was hij drie keer minister-president. Als zijn belangrijkste wapenfeiten beschouwde hij de dekolonisering van Portugal en de toetreding van het land tot de Europese Gemeenschap.

Al in 1977 diende hij als premier in Brussel het verzoek om toelating tot de Gemeenschap in. Als demissionair premier tekende hij in 1985 de toetredingsakte.