Met verbazing las ik dat de Tweede Kamer vorige week het wetsvoorstel om een kenteken voor landbouwvoertuigen in te voeren, heeft verworpen (RD 14-12).

Het onderwerp is van groot belang en speelt al lang. Keer op keer worden echter nieuwe bezwaren ingebracht tegen het voorstel om landbouwvoertuigen op te nemen in het kentekenregister van de Rijksdienst voor Wegverkeer (RDW) en te voorzien van een kentekenplaat. Diverse ministers en staatssecretarissen zijn zowel financieel als praktisch behoorlijk tegemoetgekomen aan de bezwaren van de landbouwbranche. Zo is afgezien van een verplichte APK voor landbouwvoertuigen en een eerste keuring voor kenteken­afgifte. Ook bleef de verplichting van een kentekenplaat beperkt tot de achterzijde van een voertuig.

Het argument dat nu wordt aangevoerd, is dat landbouwverkeer nauwelijks op de openbare weg komt. Dit argument rammelt. Wie geen oogkleppen opheeft als hij door landelijk gebied rijdt, weet wel beter. Iedereen kent situaties dat hij wordt opgehouden omdat hij op de weg achter een landbouw­voertuig rijdt.

Er zullen best steekhoudende bezwaren zijn. En ik wil daar, met alle waardering die ik heb voor de landbouw en veeteelt, zeker begrip voor hebben, maar ik zie dit toch als een gemiste kans. Het was een logische vervolgstap op het T-rijbewijs, dat onlangs wel is ingevoerd.

De kentekenregeling brengt een goede registratie van landbouwvoertuigen en -machines mee. Daardoor worden diefstal, heling en fraude bemoeilijkt. In ieder geval zouden het traceren en terugbrengen van gestolen materiaal er zowel landelijk als internationaal door bevorderd worden.

Ook de controle van de verzekeringsplicht wordt vergemakkelijkt. Een ander punt is de wirwar van voertuigsoorten en categorieën die er in de landbouwsector is ontstaan. Met de kenteken­regeling zou elk voertuig terug te voeren zijn tot een wettelijke categorie waar automatisch bepaalde technische eisen en gedragsregels aan verbonden zijn. Op het kentekenbewijs kun je namelijk zien tot welke categorie een voertuig behoort. Dat maakt gelijk een einde aan de onduidelijkheid over de vraag aan welke eisen een specifiek voertuig moet voldoen.

Ook de discussie over motorvoertuigen met beperkte snelheid (mmbs) zorgt door mazen in de huidige wetgeving voor veel onduidelijkheid. In die categorie vallen ook de vaak omgebouwde personenauto’s. Dit zou daarmee gelijk achterhaald zijn. Het hangt dan niet meer af van de bestemming die de gebruiker van het voertuig er zelf aan geeft.

Een ander punt is de snelheid. Met de kentekenregeling zou tegelijk de toegestane snelheid van bepaalde categorieën landbouwvoertuigen verhoogd worden tot 40 km/u. Ik ben benieuwd welke plannen men nu gaat bedenken om dat te realiseren. Europese regelgeving schrijft voor die cate­gorie namelijk met ingang van 2018 kentekenplicht voor. Er zijn tegenwoordig landbouwvoertuigen die net zo groot zijn als een vrachtauto en aanzienlijk hogere snelheden kunnen bereiken dan op dit moment is toegestaan.

Als laatste zou door de kentekenplicht het goederenvervoer met deze voertuigen beter geregeld en gecontroleerd kunnen worden wanneer dat niets te maken heeft met hun branche. Dit vervoer leidt gemakkelijk tot ongelijke concurrentie met de transportbranche.

Ik vraag me af of de tegenstemmende politici zich dit allemaal goed hebben gerealiseerd alvorens hun stem uit te brengen. Of bepaalt de landbouwlobby uiteindelijk wat er gaat gebeuren?

De auteur is medewerker bij de verkeerspolitie Zeeland-West-Brabant. Hij schrijft dit artikel op persoonlijke titel.