De nacht glanst heller dan de dagen –

hoe kan Herodes het verdragen

dat God de duisternis doordringt

met licht? Hij wil niets zien of horen,

zijn blinde hoogmoed stopt zijn oren,

voor alles wat rondom hem zingt.

Uit angst voor de profetenwoorden

gaat hij de kinderen vermoorden

en in de nacht zaait hij de dood

op alle Bethlehemse akkers,

hij maakt de geest van Rachel wakker

die nergens rust vindt in haar nood.

Wie kan de lege armen vullen,

een einde maken aan het huilen,

de dood, het kwaad en het verdriet?

Wie zal de droeve moeders troosten

te midden van verderf, verwoesting?

De kinderen, ze zijn er niet.

Als bloemen zijn ze, nooit ontloken –

nog in de knop zijn ze gebroken.

Waar angst regeert, waar boosheid woedt,

gaat al het levende verloren,

al is het nauwelijks geboren,

door zwaarden, rood van kinderbloed.

Bedroefde Rachel, blijf niet klagen,

de dood is door een Kind verslagen –

de Eersteling van al het zaad

dat uit dit bloed begint te groeien,

en levend tot Gods eer zal bloeien

en door geen tirannie vergaat.

Vrij naar

Joost van den Vondel

”O Kerstnacht, schoner dan de dagen”,

bewerking Enny de Bruijn