In de eerste track –twee bewerkingen over ”Liebster Jesu” van Bach– laat de organist bezonken spel horen, in combinatie met fijnzinnige articulaties. In Bachs Preludium in G blijft die rust, met fraaie agogische accenten. In de Fuge is de bedachtzaamheid een beetje te groot, waardoor het dansante ritme aan de grond blijft.

In de vierde Sonate van Mendelssohn pakt Nottrot (zeker in het eerste deel) lekker uit. De windvoorziening blijft bij grote akkoorden nog steeds aan de onrustige kant, maar de klank van de hoofdwerk- en pedaaltongwerken lijkt me echt anders na de recente restauratie van Flentrop. Het Andante Religioso is prachtig, waarbij opvalt dat de orgelklank goed versmelt. Met Saint-Saëns komen we in geheel andere sferen: de bedachtzame Prélude et Fugue (opus 99/2) past goed bij Bolsward, waarbij Nottrot het stuk qua registraties eerder als een klassiek dan als een symfonisch werk benadert – op dit orgel een logische keus.

Een rustige koraalbewerking van de Canadees Willan –wat een mooie fluiten en Dulciaan toch!– vormt de brug naar Regers Toccata und Fuge (opus 59). Regers volgrepige harmoniek en Bolsward worden –ondanks het enthousiaste spel– niet echt vriendjes; als het pedaal eronder komt, krijgt ieder akkoord (vooral in de Fuge) een soort bibber…

Het booklet bevat onder andere een mooi persoonlijk verhaal van de organist.

Kees Nottrot – Martinikerk Bolsward; Tuliprecords.nl (TURE 185015); € 18,50; www.jqz.nl