Monasch’ droom zal fata morgana blijken te zijn
Twintig tot dertig Kamerzetels wil ex-PvdA-Kamerlid Monasch halen met zijn partij Nieuwe Wegen. Gevalletje van grenzeloze zelfoverschatting, of een reëel scenario?
Bescheidenheid siert de mens, maar in de politiek kom je er niet ver mee. Vandaar dat Monasch zichzelf maandag bij de presentatie van zijn partij breed maakte.
Totaal gespeend van enige realiteitszin is zijn verwachting echter niet. De cijfers laten zien dat er zetels te winnen zijn onder linkse kiezers. De PvdA scoorde 38 zetels bij de Kamerverkiezingen in 2012, maar staat in de laatste peiling op slechts 9 zetels.
Josse de Voogd (Universiteit van Amsterdam) zei onlangs in het AD dat veel potentiële PvdA-kiezers in randgemeenten en kleinere steden als Tiel en Vlaardingen zich genegeerd voelen door progressief Nederland. Die kiezers zijn vaak links-conservatief: sociaaleconomisch links, maar in cultureel opzicht behoudend. Van de multiculturele samenleving moeten ze niets hebben. „Zij worden door geen enkele partij bediend”, aldus De Voogd.
Macht inperken
Precies op die groep mikt Monasch met Nieuwe Wegen. De sociaaldemocraat stelt duidelijke grenzen aan buitenlandse invloed op ons land, zoals vanuit Turkije via moskeeën. Brussel moet macht inleveren ten gunste van de lidstaten. Ook wil hij multinationals aan banden leggen en handelsakkoorden openbreken.
En –een wezenlijk punt voor zijn beoogde aanhang– hij zet een rem op de toestroom van vluchtelingen: „Beter minder asielzoekers goed opvangen, dan te veel aan hun lot overlaten – in de bijstand en in kwetsbare wijken.”
Potentie is er dus voor Monasch. Een passend verhaal heeft hij ook. Maar is één en één ook in dit geval twee? De parlementaire geschiedenis biedt Monasch niet veel hoop. Er is eerder een soort links-conservatieve partij geweest: DS’70, een afsplitsing van de PvdA. „Wij zijn links”, verklaarde het eerste DS’70-Kamerlid Goedhart begin jaren zeventig. „Wij staan aan de kant van de kleine man.” DS’70 verzette zich, net als Nieuwe Wegen, tegen massa-immigratie vanwege de problemen die daaruit zouden kunnen volgen.
De partij haalde in 1971 met de bekende Drees junior als boegbeeld acht zetels, maar daarna ging het snel bergafwaarts.
Weinig hoop
Trots op Nederland is een ander waarschuwend voorbeeld. Net als de partij van oud-VVD’er Verdonk rond 2008 wil Monasch nu een beweging zijn die zich qua ideeën laat voeden door burgers.
Bij Trots leidde dat tot voorstellen als gratis aambeienzalf en een verbod op eenpersoonsbedden. Verdonks partij haalde nul Kamerzetels.
De LPF van wijlen Pim Fortuyn haalde in 2002 wél in één klap 26 zetels. Monasch mist echter ten enenmale diens statuur en bekendheid.
Daar komt bij dat ervaren partijen als PVV en SP in nagenoeg dezelfde vijver vissen als hij.
Monasch’ droom van twintig zetels zal een fata morgana zijn.
