„Sociaal wijkteam zou probleemgezin eerder moeten zien”
„Het zou mooi zijn als sociale wijkteams eerder zouden signaleren bij welke gezinnen het mis dreigt te gaan. Een betere preventie kan de druk op maatschappelijke opvang minder groot maken”, zei staatssecretaris Van Rijn vrijdag op het najaarscongres van de SGP in Gouda.
Het congres had als thema ”Tussen wal en schip”. Met deze najaarsbijeenkomst, waarin de SGP in het bijzonder „onze kwetsbare naaste” centraal stelde, sloot de partij haar jaarthema ”Samenleven is een wérkwoord” af.
Volgens Van Rijn is het een prioriteit van de rijksoverheid om de komende jaren meer aandacht te besteden aan preventie van maatschappelijke ontsporing. Een uitwerking hiervan is het project ”Housing First”, waarbij in allerlei grote steden geprobeerd wordt mensen die in sociale problemen zijn gekomen in de eerste plaats onderdak te bieden. „Als mensen hun nood klagen, hoor je vaak vóór alles: als ik eerst maar eens een eigen plekje heb.”
Het belang van dat laatste onderstreepte ook C. Vader, directeur van het Leger des Heils. Hij schetste hoe snel iemand met een kwetsbare achtergrond in financiële problemen kan raken, en vervolgens dakloos kan worden. „De helft van onze bezoekers heeft moeite om de wereld om zich heen te begrijpen, en vooral al die papieren die zij door de brievenbus krijgen. Ze raken hun mobieltje kwijt, schaffen een nieuwe aan, maar hebben niet door dat ook hun oude abonnement doorloopt. Voor ze het weten hebben ze twee gelijksoortige verzekeringen, staan ze in het rood en komen ze naast de samenleving terecht.”
Vader gaf de politiek als aandachtspunt mee dat hulpinstanties te vaak naar elkaar verwijzen. „Neem een man die en een psychische stoornis heeft en verslaafd is. De psychiater zegt: Eerst moet die verslaving stoppen, anders kan ik hem niet behandelen. De verslavingskliniek zegt: Eerst moet die psychische aandoening aangepakt worden.” Vader zou graag zien dat er „een soort van OTS (onder toezichtstelling, red.) voor volwassenen” komt. „Mensen kunnen verplicht behandeld worden of verplicht opgesloten. Maar in de praktijk is er behoefte aan iets daartussenin, een verplichte begeleiding door hulpverleners.”