Uiterlijk december 2018 moet duidelijk zijn hoe het klimaatakkoord van Parijs in de praktijk zijn uitwerking krijgt. De grote lijnen die in Parijs zijn uitgezet krijgen dan hun beslag in een officieel document waarin alle details zijn vastgelegd. Voorbeelden van deze details zijn de wijze waarop landen verslag gaan doen van hun maatregelen om de uitstoot van broeikasgassen te beperken en hoe ze dit moeten gaan controleren.

Aan het einde van de top, die met een dag werd verlengd, riepen meerdere deelnemende landen de toekomstige Amerikaanse president Donald Trump op nog eens goed na te denken over het belang van deelname van de Verenigde Staten aan het klimaatakkoord. De Republikeinse vastgoedmagnaat heeft de opwarming van de aarde een Chinees verzinsel genoemd.

De premier van de Fiji-eilanden nodigde Trump uit naar de eilandengroep te komen om met eigen ogen te kunnen zien wat de gevolgen kunnen zijn van een stijgende zeespiegel en krachtigere stormen. Fiji is voorzitter van de volgende klimaattop, die in november 2017 plaatsvindt in Duitsland.

Twee jaar om de details van een akkoord uit te werken klinkt lang, maar valt relatief gezien mee. Het duurde bijvoorbeeld vier jaar om de details van het Verdrag van Kyoto van 1997 vast te leggen. In de Japanse stad was besloten dat ontwikkelde landen hun uitstoot zouden gaan beperken. Het akkoord van Parijs draagt alle deelnemende landen op hun uitstoot van broeikasgassen te verminderen. Ook moeten de ontwikkelde landen vanaf 2020 jaarlijks 100 miljard dollar (ruim 94 miljard euro) bijdragen aan een fonds dat ontwikkelingslanden moet helpen hun klimaatmaatregelen te financieren.