„Eén: accepteer de uitslag en de consequenties daarvan. Het volk heeft gesproken. Een les daarbij is wel dat veel intellectuelen onvoldoende beseffen dat Amerika meer is dan een aantal universiteits- en industriesteden. De plattelander telt ook mee en de gewone arbeider ook. Die zijn jarenlang over het hoofd gezien.

Twee: blijf betrokken. Ook al volgen de politieke leiders soms een andere lijn, als het om cruciale dingen gaat moeten christenen aan het politieke bedrijf meedoen en hun stem laten horen. Met het uitbrengen van een stem is de klus niet geklaard. Dan begint het grote werk pas. Je kunt Trump straks niet verwijten er een puinhoop van te hebben gemaakt als je zelf aan de kant blijft staan.

Drie: vermijd het gevaar van verdergaande polarisatie. We hebben nu eenheid nodig. De tijd dat mensen met de beschuldigende vinger naar de ander kunnen wijzen, is voorbij. De diepe breuken die er zijn geslagen, moeten snel worden gedicht. Het is tijd om elkaar te vergeven. Trump is nu onze president, de leider van alle Amerikanen. Voor hem moeten we bidden.

Vier: accepteer niet de foute karaktertrekken. Nu Trump president wordt, bestaat het gevaar dat we snel alles wat hij doet goedpraten. Dat gevaar lopen mensen op hoge posities. Ze doen dan opeens dingen die anderen niet mogen. Dat gevaar loopt ook de omgeving. Trump heeft veel christenen als adviseur. Laten zij goede en moedige raadgevers zijn.

Vijf: doe boete en wees vergevingsgezind. Deze verkiezingen hebben een spiegel voorgehouden. En wat we zagen was niet verheffend. Het slechtste kwam boven. Voor wat we zelf deden moeten we schuld belijden; wat anderen ons aandeden moeten we vergeven.

En ten slotte: Laten we ons verenigen in gebed, voor Trump, voor Clinton, voor ons land en voor onszelf.”