Hansen denkt dat Trump de conservatieve zaak vooral zal dienen door behoudende opperrechters te benoemen. „Daarmee kan hij voor twintig, dertig jaar een koers uitzetten die dichter bij de oude waarden blijft dan wanneer Clinton gekozen zou zijn. Benoemde rechters hebben immers voor de rest van hun leven zitting in het hooggerechtshof. En het zou best kunnen dat er de komende periode drie tot vier rechters benoemd moeten worden. Trump is een betere garantie voor behouden van de vrijheid van godsdienst dan Clinton. Die wilde haar ideologische stokpaardjes berijden en via rechters die ook verankeren in onze maatschappij.” Om te onderstrepen dat dit laatste niet uit de lucht is gegrepen wijst Hansen erop dat onder president Obama de wissel in belangrijke ethische kwesties niet door de wetgever, maar door de rechter is omgezet.

Een punt van grote zorg voor Hansen is dat door deze verkiezingen de blanke evangelicals ver verwijderd zijn geraakt van de niet-blanken zoals de Afro-Amerikanen en de Hispanics onder de evangelicals. „Die laatste groepen begrijpen niet dat hun blanke geloofsbroeders zo’n man als Trump steunen. Vooral de manier waarop Trump spreekt over gekleurde mensen vinden ze stuitend tegenover mensen die ook schepselen van God zijn.”

Hansen vreest dat op het punt van de rassenproblematiek de klok vijftig jaar teruggezet wordt. „Na de Tweede Wereldoorlog waren in het diepe zuiden (Alabama is de thuisstaat van Hansen, WBK) blanke evangelicals actief in de politiek. Zij verdedigden de rassenscheiding. De uitspraken van Trump over Mexicanen en andere buitenlanders kunnen een impuls zijn waardoor die oude, maar nog altijd latente ideeën herleven. De Afro-Amerikanen in het diepe zuiden zijn daar in ieder geval heel bang voor. En dan komt er binnen de evangelicale beweging een grote kloof. Tenzij Trump zijn toon matigt en de polarisatie wil keren.”