Volgens de Kinderombudsvrouw blijken kinderen en ouders vaak niet te weten waar ze terechtkunnen als ze hulp nodig hebben of moeten ze lang wachten op hulp waardoor de problemen kunnen verergeren. Ook komt het voor dat de hulpvraag van een kind niet goed wordt ingeschat waardoor het geen passende hulp krijgt. Daarnaast zetten gemeenten soms te lang in op goedkopere lichte hulp terwijl zwaardere hulp nodig is. De situatie van een kind kan daarmee verslechteren en uitmonden in een crisissituatie.

Volgens het onderzoek zijn acht van de dertien instellingen nu zo’n 70 procent van de capaciteit kwijt aan crisisplaatsen. Vorig jaar was dit nog 50 procent. Kalverboer roept alle gemeenten op om op korte termijn voor zichzelf na te gaan in hoeverre de zorgpunten ook voor hen spelen en te werken aan verbeteringen.

Staatssecretaris Martin van Rijn (Volksgezondheid) zegt de signalen dat het niet goed gaat te herkennen. „De Kinderombudsman vraagt speciale aandacht voor crisisplaatsingen. Wij hebben ook signalen dat die vaker voorkomen dan nodig. Ook omdat er crisisplaatsingen zijn van de ene instelling naar de ander. Dat is een opvallend verschijnsel waar we vragen bij hebben. Dat zoeken we zo snel mogelijk uit”, laat Van Rijn weten.