Vicepremier Asscher memoreerde het vrijdag na de ministerraad met gepaste trots: vandaag is het precies vier jaar geleden dat het kabinet-Rutte/Asscher werd beëdigd. „We hebben een lange weg afgelegd”, blikte hij terug.

Hun gezamenlijke avontuur begon al iets eerder. Op 29 oktober presenteerden Rutte en Samsom een coalitieakkoord, staande voor een grote afbeelding van een brug. Op dat moment staken ze de Rubicon over en zetten ze samen de onherroepelijke stap de onbekende toekomst in.

In het debat over de regeringsverklaring op 13 november 2012 noemde Rutte zijn kabinet „de logische uitkomst” van de verkiezingsuitslag. „Wanneer twee partijen zo afgetekend als grootste uit de stembus komen, schept dat de bijzondere verantwoordelijkheid om verschillen te overbruggen, om de handen ineen te slaan en om er samen uit te komen.”

VVD en PvdA „accepteren de programmatische verschillen tussen beide partijen”, vervolgde de minster-president, „wat ruimte schept om een aantal lastige knopen door te hakken voor de toekomst van ons land.”

Het coalitieakkoord is inmiddels zo’n beetje uitgevoerd. De brug is overgestoken, de overkant van het water is bereikt. De coalitiepartijen, die elkaar stevig hebben vastgehouden, zullen zich van elkaar gaan losweken.

„De komende maanden gaat het er op de inhoud meer om spannen, als beide partijen met hun verkiezingsprogramma de boer op gaan”, zei Asscher vrijdag.

Of zou dat vooral voor de bühne zijn? Dat VVD en PvdA wel gaan doen alsof ze erg van elkaar verschillen, maar dat ze na de Kamerverkiezingen in maart gezellig samen verder te gaan, al dan niet met andere partijen er bij? Want wat zei Samsom vier jaar geleden ook al weer? Zijn opdracht reikt niet tot 2017, maar tot 2021. Als ’t aan hem ligt, kan dit kabinet dus nog jaren mee.