De nieuwe bundel van Doopsgezinde Bijdragen biedt veel wetenswaardigheden over bekende en onbekende personen uit de doopsgezinde geschiedenis. Zo lezen we van de doperse Ursula Jost uit de zestiende eeuw. Ze was analfabeet, maar desondanks thuis in enkele Bijbelse passages. Zij geloofde dat God direct kon communiceren met Zijn mensen en daarvoor geen Schrift nodig had. Haar interactie met God, of meer exact de Heilige Geest, was buitengewoon intiem, schrijft Christina Moss in de bundel. God sprak niet alleen met haar in visioenen, maar bracht haar ook aan het lachen. Over het latere lachen in de Geest gesproken!

Prof. Visser waarschuwt om het werk van de doopsgezinde voorman Menno Simons tot norm te verheffen. In Nederland noemde men zich ”doopsgezind” en niet meer ”mennoniet”, kiezend voor de weg van tolerantie, flexibiliteit en prijsgeven van kerkelijk exclusivisme. De „betweterige harddrijverij” zou elders de voedingsbodem worden van „het virus der menniste versplintering.” Zo zijn er in de Verenigde Staten 56 soorten mennonites, 24 soorten brethren, 13 soorten amish en 4 soorten hutterites. „Over de effecten van de doperse dynamiek gesproken”, schrijft Visser.

Boekgegevens

”Doopsgezinde Bijdragen”, nieuwe reeks, nummer 42 (2016); 
uitg. Verloren, Hilversum, 2016; ISBN 978 90 8704 584 5; 336 blz.; € 35,-.