„Want het juk van hun last en de stok van hun schouders en de staf van degene die hen dreef, hebt Gij verbroken, gelijk ten dage der Midianieten.”

Over dood, zonde en hel en hun strijd is geprofeteerd in Richteren 7:16, toen Gideon de Midianieten met 300 man van drie kanten aanviel. Gideon deed echter niet meer dan de trompetten laten schallen en kruiken met fakkels kapot laten slaan, waarop de vijanden vluchtten en zichzelf om het leven brachten. Zo (ook) vluchten dood, zonde en hel met al hun krachten wanneer wij slechts de lichtende beelden van Christus en Zijn heiligen in ons oproepen in de nacht, dat is in het geloof, dat de kwade beelden niet ziet en ook niet wil zien.

Tot dit geloof worden wij aangespoord door Gods Woord als door trompetten. Op lieflijke wijze hanteert Jesaja 9:3 dezelfde zegswijze tegen de drie beelden van dood, zonde en hel en spreekt zo over Christus: „De last van zijn bepakking, de roede op zijn schouders en de scepter van zijn drijver hebt gij overwonnen als in de tijden van Midian.” Het is alsof hij wil zeggen: de zonde van uw volk (die als een zware last op zijn geweten rust), de dood (die als een straf op zijn schouders drukt) en de hel (die als een scepter is waarmee eeuwige straf geëist wordt voor de zonde) hebt u overwonnen, zoals gebeurd is in de dagen van Midian, dat is door het geloof, waarmee Gideon zonder slag of stoot de vijanden verjaagd heeft.

Maarten Luther,
hoogleraar in Wittenberg

(”Preek over de voorbereiding op het sterven”, 1519)