Tussen de dubbele rij bomen van de avenue de Flandre verscheen een rommelig lint van blauwe en groene iglotentjes, versleten bankstellen en vuile dekzeilen.

Ze komen uit Sudan, gevlucht uit het vluchtelingenkamp Kalma in Darfur, uit Mogadishu in Somalië, of uit de provincie Maidan Wardak in Afghanistan. Ze heten Yusef, Shakir, Abdi of Khanwazir. De meesten zitten er al weken, een enkeling al maanden. In tegenstelling tot de migranten in de Jungle van Calais willen de meesten juist in Frankrijk asiel aanvragen. Vaak is de procedure al in behandeling. Slechts een klein aantal is afkomstig uit de Jungle bij Calais.

Door het grote tekort aan plaatsen in asielzoekerscentra zijn veel migranten gedwongen om tijdens de behandeling van hun aanvraag op straat te leven. Vorig jaar vroegen in Parijs ruim 80.000 migranten asiel aan. Van hen kregen ongeveer 27.000 mensen daadwerkelijk een verblijfsvergunning. De regering heeft het aantal plaatsen in asielzoekerscentra flink opgeschroefd. Het totaal ligt nu rond de 33.000.

Op straat

In Parijs gaat het dus in veel gevallen om asielzoekers waarvoor simpelweg geen plaats is in een asielzoekerscentrum of in de noodopvang. Als daar ook geen plek is, krijgen ze iets meer dan 11 euro. Daarmee moeten ze zich redden. Op straat.

De organisatie France Terre d’Asile schat dat er op de verschillende plaatsen in het negentiende arrondissement in totaal zo’n 3200 migranten verblijven. De regering heeft al laten weten dat de kampementen nog deze week ontmanteld zullen worden.

Die mensen kunnen dan nog niet naar het gebouw in het noorden van de stad dat de gemeente Parijs momenteel geschikt maakt 
als opvangcentrum. Ook al wordt dat misschien versneld opgeleverd, dan nog is de capaciteit te gering. Héloise Mary van de organisatie BAAM, die migranten in Frankrijk wil begeleiden, wijst erop dat er maximaal 600 plaatsen zijn. Mary: „We zijn natuurlijk blij met zo’n centrum, maar het is nog lang niet genoeg. Deze mensen hebben rechten en Frankrijk heeft internationale verplichtingen.”

Ontbijt

„Vorige week maandag kwamen er zo’n 130 mensen voor een ontbijt, nu zitten we al over de 1000”, zegt Claire van de organisatie P’tit Dej à Flandre. (Ontbijt in de wijk Flandre). Melk, thee en een stuk brood met jam, veel lijkt het allemaal niet, maar de vele kleine organisaties zijn vanuit humanitair oogpunt van groot belang voor de migranten. De gemeente heeft gezorgd voor een watertappunt en een tiental urinoirs. Daar blijft het bij.

Maar voor de rechtse burgemeester Philippe Goujon van het chique vijftiende arrondissement is dat eigenlijk al te veel. Goujon haalde in het voorjaar de krant omdat hij een groep migranten letterlijk uit een gymzaal in zijn arrondissement schopte. De gymzaal behoorde aan de stad Parijs, maar Goujon wilde laten zien hij een keiharde aanpak van migranten voorstaat.

„Mensen die oorlogen ontvluchten en wij doen niet genoeg. Het is om je weg te schamen”, zegt Aurélie Solans. Het raadslid voor de linkse Groupe Écolo is actief in haar negentiende arrondissement. Solans: „Het Front National probeert hier nu voet aan de grond te krijgen omdat mensen zich in de steek gelaten voelen.”