Diana Santos (31) verloor bij aardbeving Ecuador drie familieleden
Ecuador werd op zaterdagavond 16 april getroffen door een aardbeving met een kracht van 7,8 op de schaal van Richter. Diana Santes (31) uit Portoviejo was die avond thuis, samen met haar echtgenoot en hun 3-jarig zoontje Allehandro. En met haar zus Illiana. Ze zag haar die avond voor het laatst.
„Mijn zus Illiana was bij ons, en we besloten mijn moeder te bezoeken die avond. Onze wegen scheidden zich: ik ging, samen met mijn man en zoontje, naar het huis van mijn moeder. Mijn zus ging naar een nichtje, omdat ze dacht dat mijn moeder daar op bezoek zou zijn.”
Het gezin is nog maar nauwelijks op weg, als de aarde schokt. „We moesten stoppen omdat de weg zo sterk bewoog dat we onze auto niet meer onder controle konden houden”, zegt Diana Santes. „Pas na een paar minuten konden we doorrijden, voorzichtig, omdat de weg beschadigd was. We reden meteen naar onze nicht, want ik wilde weten of mijn zus ongedeerd was. Ik trof niemand thuis.”
In paniek probeert Santes haar familie te bellen, maar ze krijgt niemand aan de lijn: „Alle telefoonverbindingen waren uitgevallen. We besloten naar het huis van mijn moeder te rijden. Daar trof ik mijn moeder en vier zussen, maar Illiana ontbrak. Alexander, het zoontje van mijn zus, kwam aanlopen en vroeg me bezorgd of ik wist waar zijn moeder was. „Ik zoek je moeder op en breng haar thuis”, beloofde ik hem.”
Santes rijdt terug naar huis, via de route die haar zus ook zou hebben genomen. „Onderweg zag ik de auto van mijn zwager staan: leeg. Omstanders zeiden dat iemand tijdens de aardbeving de auto had verlaten: ze hadden hem zien rennen. Zij verwezen ons naar het ziekenhuis, maar op de eerste hulp was er niets bekend over het lot van mijn zus en zwager.”
Innige omhelzing
Diana Santes vindt haar verloren familieleden uiteindelijk onder het puin: Junior (34), Illiana (35) en Santiago (2). „Mijn zus was in de apotheek, met haar zoontje Santiago. Mijn zwager rende tijdens de aardbeving naar zijn vrouw en zoontje toe, om hen te beschermen en te redden. De brandweer lokaliseerde hun lichamen om een uur of twaalf ’s nachts. De volgende ochtend, nadat de overlevenden onder het puin vandaan waren gehaald, kon een kraan een gang graven in het puin van wat voorheen een apotheek was geweest. Zondag om 12.00 uur werden de lichamen van haar zus, zwager en neefje worden geborgen: lichamen die waren verstrengeld in een innige omhelzing.
De lichamen van Junior, Illiana en Santiago worden overgedragen aan hun familieleden. „Wij kregen onze zus, zwager en neefje terug. Pas toen vertelden we mijn moeder het slechte nieuws, en ook mijn neefje Alexander van negen hoorde pas op dat moment dat zijn ouders en broertje waren omgekomen bij de aardbeving. Hij luisterde heel stil. Mijn vader was al ingelicht omdat hij buiten de stad was en voor de begrafenis moest terugkeren naar huis.”
„Die middag begroeven we mijn zus, mijn zwager en hun zoontje. Het was heel druk in het uitvaartcentrum. Veel mensen hadden een dode te betreuren. We hebben bij de begrafenis geen hulp gehad, maar dat was ook niet nodig.”
Kerk
„Ik zie sinds de beving wel veel onbekende gezichten in de kerk. Door de ramp gaan mensen meer nadenken over leven en dood.”
Diana Santes is blij dat de familieleden samen voor hun ouderloze neefje kunnen zorgen: „Mijn neefje Alexander woont bij mijn moeder, en dat vindt hij fijn. Sinds de aardbeving hebben we meer contact als familie: elke dag appen we met elkaar. We leven afhankelijker, helpen elkaar meer en doen niet moeilijk over kleine zaken. In onze herinnering leeft mijn zus voort, met haar man en zoontje. Al met al zie ik duidelijk dat God over onze familie waakt.”
„Waarom kunnen mijn ouders en broertje niet opstaan uit de dood, zoals Jezus deed?” vroeg Alexander aan zijn tante. „Hij mist zijn ouders en zijn broertje, met wie hij vaak speelde. Hij krijgt hulp van een psycholoog bij het verwerken van het verlies”, vertelt ze.
„Wij proberen zo min mogelijk over de aardbeving te praten. We merken dat ons verdriet op zulke momenten heftig terugkomt. Ik ben zelf nog altijd bang om een gebouw in te gaan, maar mijn neefje is zelfs panisch als hij een gebouw met verdiepingen ziet. Zijn ouders en broertje kwamen om doordat zo’n gebouw door de aardbeving instortte.”
Noodhulp via lokale gemeenten
De gevolgen van de aardbeving in Ecuador zullen nog lang zichtbaar zijn in Portoviejo, de woonplaats van evangelist Lennard Elenbaas, werkzaam voor de ZGG (Zending Gereformeerde Gemeenten). Met een kracht van 7,8 op de schaal van Richter was de beving beslist zwaar.
Het deputaatschap Bijzondere Noden van de Gereformeerde Gemeenten kreeg na de aardbeving 250.000 euro binnen voor noodhulp aan het getroffen land. Het geld wordt via de stichting Estéban besteed. Lokale gemeenten worden bij de hulp betrokken. Een bedrag van 28.000 euro is in de eerste weken na de ramp besteed aan directe noodhulp, zoals water en eten.
„We wonen nog steeds buiten”
„Wij wonen nog steeds buiten”, vertelt Kathy Mariweh (40), moeder van Cindy (15) en Marcello (8). De Ecuadoraanse verliet in allerijl haar huis in Portoviejo toen op 16 april de muren instortten door de aardbeving. „We renden in paniek naar buiten. Toen de kust veilig was, haalden we onze matrassen uit het puin. Sindsdien slapen we buiten. We hebben een zeil opgehangen om droog te blijven als het regent.”
Mariweh verdient de kost als schoonmaakster, maar ze heeft nauwelijks nog werk na de aardbeving. „Sinds april heb ik tweemaal een schoonmaakklusje gehad, en dat wordt er nog niet beter op. Ook mijn echtgenoot heeft geen vast werk.”
Ze kijkt met genoegen toe hoe twee bouwvakkers hun huis herbouwen. Joselo Velazquez en Yandri Velig zijn bezig met het fundament van een nieuwe, stevige woning. Velazquez heeft 25 jaar ervaring in de bouw, maar vindt het lastig om ingestorte huizen te herbouwen. „Ik kan de huizen niet vanaf de basis opbouwen, maar moet de bouwvallen zo goed mogelijk herstellen.” Toch is hij erg blij met het werk dat hij via stichting Estéban kreeg. „Ik ben geen lid van de kerk, maar vind het een zegen dat ik dit voor de kerk mag doen.”
„Ik sliep toen de aarde beefde”
„Ik word heel emotioneel van de hulp die ik krijg van de stichting Estéban, zegt Felix Intriago Vera (36), die getrouwd is met Johanna Baque Cedeño (30). „Ik lag even te slapen op de bank terwijl mijn vrouw bezig was in de keuken toen de aarde begon te beven, op zaterdagavond 16 april. Alles om me heen stortte in. Ik ging snel zitten met mijn hoofd tussen m’n knieën om mezelf tegen vallende brokstukken te beschermen. Ik werd geraakt, maar raakte gelukkig niet ernstig gewond.”
Felix Intriago Vera is bekend als kampioen rijden met fourwheeldrives, maar hij kan zijn favoriete bezigheid niet meer uitoefenen. „Ik werk nu als monteur in een garage, maar ik heb lang niet altijd werk.”
Samen met twee van hun vier kinderen, de 3-jarige Andy en de 12-jarige Johanna, kijkt het paar naar de herbouw van hun huis in Portoviejo. „Ik ben katholiek”, zegt Felix. „Het raakt mij dat we door een andere kerkgemeenschap wordt geholpen bij het opbouwen van ons huis, terwijl ik niet eens lid ben van die kerk. Dat is heel bijzonder.”
