De twee kleine christelijke partijen kregen geen bijval en de motie was daarmee symbolisch. De actie was vooral bedoeld om kenbaar te maken dat de plannen voor hen onbespreekbaar zijn, hoewel er zelfs nog geen wetsvoorstel ligt.

Voor SGP-leider Kees van der Staaij was het de eerste keer in achttien jaar Kamerlidmaatschap dat hij zo’n zwaar politiek statement maakte. „Er dreigt een belangrijke wissel omgezet te worden”, verklaarde hij zijn principiële verzet.

Volgens Van der Staaij moet de oplossing voor de worsteling met het leven van oudere mensen niet worden gezocht in stervenshulp, maar moet de samenleving meer proberen te doen voor mensen die kampen met eenzaamheid.

Behalve de SGP en de ChristenUnie zijn ook het CDA en de SP tegen de stervenshulp gekant. Toch steunt een meerderheid van onder meer VVD, PvdA, D66 en GroenLinks de plannen. Zij vinden dat mensen die niet ziek ziek zijn maar hun leven wel als voltooid zien, de keuze moeten hebben. De PVV wacht de uitwerking van de plannen af, voordat de partij een standpunt inneemt.

Een van de vraagstukken is of er een minimumleeftijd wordt gekoppeld aan de stervenshulp of dat die voor iedereen mogelijk moet worden. VVD-Kamerlid Arno Rutte zei hierover dat zijn partij géén leeftijdsgrens wil. Een minimumleeftijd kan er volgens hem toe bijdragen dat mensen op leeftijd het gevoel krijgen dat ze er niet meer toe doen. Dat wil de VVD niet, aldus Rutte.

Minister Edith Schippers (Volksgezondheid) constateerde dat het plan veel losmaakt, maar hield vol dat er zorgvuldige afwegingen zijn gemaakt. In antwoord op de kritiek van vooral de christelijke partijen zei ze dat de overheid ook barmhartigheid kan tonen door ruimte te geven om te sterven. „Is dat niet ook beschaving?”, vroeg de minister.