Van der Dussen beschuldigde het ministerie maandag in NRC Handelsblad van „ernstige nalatigheid” en kondigde aan een claim in te dienen tegen de Staat. Volgens een woordvoerster heeft zijn advocaat steken laten vallen.

Steen des aanstoots voor Van der Dussen is het feit dat Nederland in 2004 wist dat er geen match was tussen hem en DNA dat in het schaamhaar van het slachtoffer werd gevonden. De Nederlandse ambassade stelde hem hiervan op de hoogte in een brief, die ook naar de Spaanse rechter ging. Die brief werd aangehaald door NRC.

Volgens de woordvoerster was die brief al die jaren al openbaar. „Het is een beetje gek om die brief te presenteren als een belangrijke ontwikkeling. Dat is gewoon niet zo”, zei ze. Het ministerie liet in 2010 een nieuw rapport opstellen, waarin een verband werd gelegd tussen de verkrachting en een Britse moordenaar genaamd Mark Dixie. Voor 2010 was Buitenlandse Zaken zich naar eigen zeggen niet bewust van Dixie of de link tussen hem en de verkrachting. Het rapport uit 2010 is doorgespeeld aan Van der Dussens advocaat, maar die heeft het niet goed opgepakt, aldus de woordvoerster.

Van der Dussen werd uiteindelijk in 2006 definitief veroordeeld voor de verkrachting, ondanks het gebrek aan een DNA-match. Buitenlandse Zaken benadrukt niet alleen opdracht te hebben gegeven voor het rapport uit 2010, maar in 2012 ook stichting PrisonLaw te hebben ingeschakeld. Die stichting liet een nieuwe DNA-test uitvoeren, waarin met zekerheid werd vastgesteld dat de gevonden DNA-sporen van Dixie waren. Ook legde Dixie een bekentenis af, twee belangrijke stappen die uiteindelijk tot de heropening van de zaak leidde.