Dat zei de liberale publiciste Charlotte Lockefeer maandag tijdens een debatavond over abortus, georganiseerd door het Nederlands Dagblad in samenwerking met de Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind (VBOK). De avond draaide om de vraag welke tendenzen er zichtbaar zijn in het abortusdebat. Seculiere jongeren lijken soms morele kanttekeningen te plaatsen bij abortus, christenen lijken er meer en meer van doordrongen dat abortus niet alleen vraagt om een morele stellingname, maar dat ook het beschikbaar maken van goede hulpverlening noodzakelijk is.

Lockefeer, werkzaam bij het wetenschappelijk bureau van de VVD, zei het goed te vinden als in het debat helder wordt benoemd waar het bij abortus om gaat: om het beëindigen van het leven van een embryo of foetus. Zwangerschappen afbreken tot de 24-ste zwangerschapsweek is wettelijk gezien niet strafbaar, omdat de foetus pas na de 24-ste week levensvatbaar zou zijn. „Een wat merkwaardige, arbitraire relativering”, aldus Lockefeer gisteravond. „Na de bevruchting is er sprake van nieuw leven. Je kunt dat omschrijven als potentieel mensenleven, maar zelfs dan zou het al beschermwaardig zijn.”

SGP-leider Van der Staaij zei net als Lockefeer niet te begrijpen waarom in het abortusdebat niet vaker onomwonden wordt benoemd dat aborteren het doden van menselijk leven is. „Bij de verloskundige gaat het over het baby’tje, het kindje. In de abortuskliniek wordt gesproken over het klompje cellen of het weefsel. Eigenlijk is dat hypocriet.”

Voor Ineke van der Vlugt, programmamanager bij het kenniscentrum op het gebied van seksualiteit Rutgers, heeft het heropenen van het debat geen meerwaarde. Na het van kracht worden van de abortuswet in 1984 is de discussie volgens haar voldoende beslecht. „Ik vind dat de wetgever voldoende heeft aangegeven vanaf welke grens het ongeboren leven als beschermwaardig kan worden gezien. Ik ga hier geen discussie voeren over de vraag waar het leven precies begint. Ook niet over de vraag of we het begrip levensvatbaarheid uit de wet moeten herzien. De evaluatie van de abortuswet uit 2005 geeft daar geen aanleiding toe.”

Van der Staaij wees erop dat uit deze evaluatie blijkt dat financiële problemen het belangrijkste motief zijn voor abortus. Volgens Van der Vlugt ligt dat genuanceerder. „Er is altijd meer dan een oorzaak. We moeten de verschillende motieven niet te veel van elkaar isoleren. Uiteindelijk weegt de vrouw ze af binnen de context van haar leven, al dan niet met hulp van mensen om haar heen.”

Van der Vlugt botste herhaaldelijk met VBOK-voorzitter Marjan Haak. Dat gebeurde onder meer toen gespreksleider André Zwartbol inbracht dat abortus volgens recent onderzoek voor sommige tieners geen optie is, omdat ze het zien als moord. Van der Vlugt noemde dat schrijnend, omdat het tieners zou belemmeren in hun afweging. „Wat hier meespeelt, is dat abortus door sommige groepen in de samenleving als iets negatiefs wordt gezien.”

Spreekt bij dergelijke zwangere tieners niet het moederinstinct?, opperde Haak. „Ik denk dat zulke meisjes diep van binnen voelen: Dit kleine, zelfstandig wezen in mij doden; dat kan echt niet.”

Als het aan Van der Vlugt ligt, regelt minister Schippers snel dat de abortuspil via de huisarts kan worden verstrekt. „Ik zou dat als een groot goed beschouwen. Het geeft vrouwen een goede vorm van zelfregie over hun eigen leven en is minder ingrijpend dan een zuigcurettage of andere abortusbehandeling. Laten we er niet te betuttelend over doen.”

Haak vreest dat over de abortuspil al snel te gemakzuchtig kan worden gedacht. „Zo’n pil doet echt wat met een ongewenst zwanger meisje. Ik hoop dat we hem niet gaan zien als makkelijk medicijn dat je snel afhaalt omdat je even ongewenst zwanger bent.”