Men moet soms verbaasd staan als men ziet waar wereldse mensen hun gelukzaligheid in stellen. Deze bestaat uit niets anders dan begeerlijkheid van het vlees, begeerlijkheid van de ogen en grootheid van het leven. Men ziet ze met een dolle drift onbezonnen de ijdele pracht en de wulpse vrolijkheid najagen, als het enige en voornaamste waarin zij hun genoegen menen te vinden.In dat nietige, ongestadige goed kan een wereldling zich onderdompelen, zodat hij de eeuwigheid uit het oog verliest. Ja, hij wil God de hemel wel laten, indien hij de tijdelijke weelde maar volop mag genieten. Of, indien hij zijn geweten niet vermoorden kan, zal hij de hemel naar zijn eigen smaak opschikken en die bij zichzelf verbeelden als een paradijs van vleselijke wellusten. Dat komt het best met zijn eigen genegenheden overeen en kan zijn begeerte alleen verzadigen.

O betoverde wereld, o verdwaasde mensen. U wilt zaligheid als die zondig is. Weet u niet dat de vriendschap van de wereld vijandschap is tegen God? Maar met al uw vleselijke gedachten en wereldse vermakelijkheden voert u een vinnige strijd tegen God. Daarom zal uw deel niets anders zijn dan de poel van het verderf om daar (ik schrik om het te zeggen) met de duivelen in hun eeuwige rampzaligheid gelijk te zijn.

A. H. van der Donk, predikant te Geertruidenberg (Heilig dienstwerk, 1740)