Daarnaast weigeren zorgverleners regelmatig ten onrechte om het dossier aan de patiënt ter inzage te geven, of een kopie af te staan. De federatie liet meer dan tweehonderd keer dossiers opvragen bij vooral huisartsen en ziekenhuizen. Maar bij 36 mensen (17 procent) werd dit geweigerd. Een op de vijf mensen die hun dossier opvroegen, moest daarvoor betalen. De kosten daarvan liepen uiteen van minder dan 5 euro tot het bedrag van een heel consult.

„Het is onbestaanbaar dat een zorgverlener weigert inzage te geven in een dossier. Dat is een wettelijk recht van de patiënt. En ik schrik ook als ik zie dat dossiers zo slecht worden bijgehouden”, zegt Dianda Veldman, directeur van de Patiëntenfederatie. Volgens de belangenorganisatie kan „veel gedoe worden voorkomen” door de patiënt zelf de beheerder te maken van zijn of haar medische gegevens.

De Landelijke Huisartsen Vereniging (LHV) meldde vrijdag dat onder meer gemeenten, verzekeraars en arbodiensten burgers vaak ten onrechte vragen hun hele medische dossier op te vragen bij de huisarts terwijl dit helemaal niet mag. „Huisartsen zijn soms terughoudend met het verstrekken van dossiers omdat de patiënt aangeeft dat een instantie erom vraagt”, zegt een woordvoerder van de LHV. Daarmee willen ze volgens hem patiënten juist in bescherming nemen. „Maar natuurlijk mag een huisarts niet weigeren als een patiënt om zijn dossier vraagt”, aldus de zegsman.

De reden waarom ziekenhuizen geen medische dossiers verstrekken komt volgens de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen meestal door ict-problemen. „Het is technisch niet altijd mogelijk, maar daaraan wordt gewerkt. Je zult zien dat het de komende tijd per ziekenhuis verbetert”, zegt een woordvoerder van de brancheorganisatie.

Hij noemt het „heel vervelend” dat dossiers soms niet kloppen. „Die moeten gewoon kloppen, daar is geen discussie over mogelijk.”