De staking was een gevolg van een langlopend conflict tussen aannemers en werknemers die namens hen op het terrein van de Isla-raffinaderij werken. De werknemers eisen meer geld. Nadat de werknemers drie weken hadden gestaakt, verklaarden alle vakbonden zich solidair met de strijd en legden zij het hele eiland plat.

Werkgevers en de Kamer van Koophandel grepen hierop in, organiseerden een overleg met de overheid en vakbonden en stelden zich garant voor een bedrag van 1,8 miljoen Antilliaanse gulden (ongeveer 900.000 euro). Daarmee werd de angel uit het conflict gehaald en kwam de staking ’s avonds tot een einde.