Bang is ze niet zozeer, eerder woedend. De nare berichtjes van de afgelopen dagen waarin ze wordt uitgemaakt voor haatzaaier en „nog een heleboel woorden die ik maar niet zal zeggen”, vindt ze nog heftiger dan de belaging van zondag. „Toen kon ik me nog verdedigen”, zegt Rot. „Op de scheldparijen die ik nu over me heen krijg niet.”

Het raadslid van Democratisch Zaanstad deinsde niet terug voor Ilgun, die met draaiende camera op haar kwam afgestapt terwijl ze een interview gaf aan de regionale omroep. De aanvoerder van de overlastgevers in probleemwijk Poelenburg kleineerde en beschuldigde Rot. „We weten je te vinden”, dreigden zijn vrienden vanuit de auto.

Haar rechtvaardigheidsgevoel won het van de angst voor de gevolgen, vertelt ze. „Ik heb een enorme vechtlust om op te komen voor mensen die op wat voor manier dan ook in de verdrukking zitten.” Als kind is ze veel gepest. Misschien maakt juist die ervaring haar nu zo strijdbaar tegen het onrecht dat niet alleen haar, maar zo veel wijkbewoners wordt aangedaan. Velen mijden, net als Rot, sommige straten en de supermarkt Vomar, die inmiddels extra beveiliging heeft ingezet. „Het is niet zo dat ik er niet durf te komen, maar prettig is anders. Op straat let ik goed op wie er in een auto zit, wie eraan komt lopen. Van tevoren weet je niet of iemand zijn ideeën met woorden of met geweld zal uiten.”

De straatterreur is al zeker twee jaar dagelijkse praktijk. Rot werd al eerder met eieren bekogeld. Dat de overlast de afgelopen week escaleerde, zoals burgemeester Faber van Zaanstad zegt, klopt volgens Rot niet. Verschil met vroeger is dat een van de Turks-Nederlandse jongens sinds een maand via internet aan de hele wereld laat zien wat er gebeurt: hoe de Zaandamse hangjeugd buurtbewoners treitert en intimideert, hoe deze de politie belachelijk maakt en uitdaagt. „Die filmpjes hebben een versterkend effect: elke vlog moet de vorige overtreffen.”

Van bewoners die eerder met de groep in gesprek gingen over hun gedrag, werden ramen ingegooid en autobanden lekgestoken. Die verhalen weerhielden Rot er niet van de overlast op de kaart te zetten. „Ik weet dat zoiets zich ook tegen je kan keren. Maar ik ben naast wijkbewoner ook raadslid.”

Een verhuizing heeft ze nooit overwogen. „Het kan dat de groep zijn aanvallen zó op mij richt dat ik echt weg moet.” Ze waardeert de verschillende culturen in Poelenburg. „Dat de jongens nu worden aangesproken op hun Turkse afkomst, vind ik jammer. Zelf heb ik een Antilliaanse vader en een Nederlandse moeder – een bewijs dat verschillende culturen goed kunnen samenleven.”

Vanavond voert Rot het woord tijdens een raadsvergadering over de overlast in Poelenburg. De ingestelde samenscholings- en gebiedsverboden zijn volgens haar geen structurele oplossing. „Jongeren moeten begeleid worden naar school of werk.” Rot is al benaderd door mensen uit de Turkse gemeenschap die willen praten met de overlastgevers.