Van een afstand bezien, met een oceaan ertussen, lijkt het een discussie over niks. Clinton valt bijna flauw nadat ze lang moest staan, terwijl het zondag erg heet was. Kan gebeuren.

Het zou allemaal ook niet zo’n probleem zijn geworden als de presidentskandidaat en haar team transparanter waren geweest. Eerst zweeg men in alle talen. Na twee uur verscheen Clinton weer op het toneel. „Er is niks aan de hand. Ik voel me fantastisch!” Enkele uren later kwam er een verklaring van de arts dat Clinton een longontsteking heeft en daarvoor antibiotica krijgt.

Meest problematisch was dat de arts vertelde dat deze diagnose vrijdag al was gesteld. Daarmee kwam het feit dat ze zondag­ochtend onwel werd in een ander perspectief te staan. Waarom hadden Clinton en haar team dat niet direct gezegd? Maandag werd bekend dat ze haar tournee naar Californië moest afgelasten en voorlopig een week thuis zit.

Dat Clinton gezondheidsproblemen heeft, wordt al langer beweerd. Allerlei verhalen doen de ronde. Najaar 2012 kwam ze ten val. Als gevolg daarvan moest een bloedprop uit haar hoofd worden verwijderd. In werkelijkheid zou het een hersenbloeding zijn geweest met blijvende gevolgen. Anderen suggereren dat ze lijdt aan parkinson. Maandagavond werd een filmpje op YouTube geplaatst waarin een Amerikaanse hoogleraar uitlegt dat Clinton zich in een vergevorderde fase van vasculaire dementie bevindt en nog maar een jaar te leven heeft. Geruchten genoeg.

Het Clintonkamp weerspreekt ze. „Vuilspuiterij van conservatieven.” Dat zou kunnen. Maar er blijft twijfel over de conditie van de presidentskandidaat. En dat heeft ze aan zichzelf te danken door niet transparant te zijn. Clinton houdt privé graag privé.

Daar hoeft ook niet zo veel mis mee te zijn, als ze al niet het imago had dingen te verdoezelen. Maar dat heeft ze al heel lang. De communicatie van afgelopen dagen rond haar gezondheid heeft dat beeld alleen maar versterkt.

Daar komt bij dat Amerikanen bovenmatig geïnteresseerd zijn in de gezondheid van presidentskandidaten. Die moeten topfit zijn. In verleden moesten George Bush sr. en John McCain het onderspit delven bij hun (her)verkiezing omdat ze gezondheidsproblemen hadden (gehad). Dat de 68-jarige Clinton nu dus minder goed te pas is, is uiterst ongelukkig.

Het nieuws dat Clinton iets mankeert, kwam boven op een tegenslag die ze twee dagen eerder had moeten incasseren door haar eigen toedoen. Vrijdag diskwalificeerde ze de aanhang van haar rivaal Trump door te zeggen dat de helft ervan „racistisch, seksistisch, homofoob, xenofoob, islamofoob en noem maar op” is. Een dag later moest ze erkennen zich te veel te hebben laten gaan. Clinton had moeten weten dat ze wel Trump, maar niet de kiezer moet aanvallen.

Tot nu toe stond Clinton in de opiniepeilingen aan kop. Dat staat ze nog. Maar het verschil met Trump wordt kleiner. De Republikeinse kandidaat spint hier garen bij. Enerzijds is hij zo hoffelijk geweest om haar beterschap te wensen. Anderzijds blazen hij en zijn team graag het vuurtje aan dat de Democratische kandidaat fysiek niet in staat is het zware ambt van president te dragen. Zijn kansen zijn nog niet verkeken. Zeker na zondag niet.